بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 243

ای مردم ، هر که راه آشکار بپیماید به آب و آبادی می رسد و هر که بیراهه رود در بیابان بی آب و علف قرار می گیرد .

دوروئی و ستم

قسمتی از خطبه ای را در ضمن جملات زیر میخوانید :

از شکستن و دگرگون ساختن اخلاق بر حذر باشید [ 1 ] . همانا زبان مؤمن پشت قلب او است ، و قلب منافق در پشت زبان او قرار دارد [ 2 ] .

زیرا مؤمن هرگاه بخواهد سخنی بگوید در آن اندیشه می کند : اگر نیکو بود آن را آشکار می کند و اگر بد بود آن را می پوشاند ، و منافق آنچه بزبانش بیاید می گوید و نمی داند کدام سخن به سود و کدام به زیان او است اما ستمی که قابل اغماض نیست ، ستم بندگان نسبت به یکدیگر است . گرد آمدن بر حقی که از آن کراهت دارید بهتر از جدائی در

[ 1 ] مثلا راستگو اگر دروغ گفت راستی او شکسته ، و بزرگوار اگر پست گردید به شخصیت او خلل وارد شده است .

[ 2 ] یعنی زبان مؤمن پیرو عقیده او است . او تنها به آنچه معتقد است زبان می گشاید . اما منافق بر طبق نیت ناپاکش سخن می گوید ، اگر امروز مطلبی گفت فردا آن

را باطل می کند . بنابراین قلب او پیرو زبانش می باشد .