بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 254

می باشد . به کسی که او را دشمن می دارد ستم نمی کند و درباره کسیکه او را دوست می دارد گناه نمی کند . پیش از آنکه برای حق گواه آورده شود به حق اعتراف می کند . کسی را به لقب های زشت نمی خواند و به همسایه زیان نمی رساند و در مصائب دیگران شادی نمی کند . در باطل وارد نمی گردد و از حق خارج نمی شود . خودش از ناحیه خویش در زحمت و مردم از دست او راحتند . دوری او از اشخاص بر اساس زهد و پاکی ، و نزدیکی او به آشنایان از جهت خوشخوئی و مهربانی است .

دوری او توأم با خودخواهی و بزرگی نیست و نزدیکیش بر اثر مکر و نیرنگ نمی باشد .

منافقان

قسمتی از خطبه ای است که امام « ع » در ضمن آن منافقان را توصیف می کند :

به رنگهای گوناگون و حالات مختلف در می آیند [ 1 ] در هر راهی برای آنان به خاک افتاده ای می باشد [ 2 ] و نزد هر دلی واسطه ای دارند و در هر اندوهی اشکها می ریزند [ 3 ] ستایش یکدیگر را بهم وام داده و

[ 1 ] یعنی به انواع گوناگون سخن می گویند و بر یک عقیده استوار نیستند .

[ 2 ] یعنی چه بسیار افرادی که فریب داده و آنان را به هلاکت افکنده اند .

[

3 ] یعنی هر وقت بخواهند خود را به گریه میاندازند .