پدیده قرآنی صفحه 252

زبان عربی در قرآن هم راه یافته است ثابت نمود. مثلًا مفهوم لغت «اسپری سنت»/

Esprisain

در انجیل، به نحو زیبایی در قرآن به «روح القدس» تغییر یافته است.

تمام غنای لغوی که توسّط قرآن عرضه گردیده، درتمام جزئیّات خود از چنین تحوّلی برخوردار می‌باشد. مثلًا اسم خاصّ فوتیفار/ «Puiphare» که نام شخصیّتی در تورات می‌باشد و قرآن آن را در قصّه «حضرت یوسف(ع)» بر «عزیز» مصر اطلاق نموده، این سؤال را در ذهن ایجاد می‌کند که آیا ممکن است میان این نام اسرائیلی و لقب قرآنی از نظر معنا، رابطه‌ای وجود داشته باشد؟

در اینجا تفاسیر عبری برای کلمه «Puiphare» نوعی اشتقاق مصری سراغ می‌دهند که از ریشه‌Pu /favori به معنای عزیز و ریشه‌phare به معنای «مشاور» یا «ناصح»، نشأت می‌گیرد.

«اسقف ویگورو (1)» در این‌باره گفته است که ما این کلمه را مرکّب و مصری می‌دانیم که معنای آن «برگزیده خدای خورشید (2)» است. بنابر هر دو نظر مشاهده می‌شود که تغییر اشتقاقی قرآن سبب شده که لغت مکمّل اضافی حذف گردد تا بدین وسیله، این کلمه بتواند با روح توحید اسلامی تطابق بیشتری حاصل نماید. از این رو فقط به آوردن لفظ «عزیز» اکتفا نموده است (3). از جمله تغییرات قابل ذکر در این «واژه» اجتناب از سختی تلفّظ صوتی حرف اوّل یعنی «P» می‌باشد، که امکان حلّ این مشکل زبان شناسی برای فردی که به مطالعات مربوط به زبان مصری نا آشناست، حتّی اگر آگاهانه چنین قصدی داشته باشد، غریب می‌نماید.

محتوای پیام‌

گستره موضوعات قرآنی و گوناگونی آنها امری بس بی‌نظیر است و بنا بر تعبیر خود قرآن: در این کتاب از هیچ‌چیز فروگذار نشده است (4). قرآن سخن خود را از «ذرّه

1- پدر ویگورو در کتاب: «الکتاب المقدّس و الوثایق العلمیه»
2- عزیز الاله شمس.
3- بنظر می رسد که کلمه «عزیز» نخستین بار به وسیله تحقیقات «موسی بن میمون» دانشجوی مدرسه اسلامی اسپانیا، به دایره تفسیر عبری پا گذاشته است.
4- سوره انعام/ آیه 38؛ ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَیْ‌ءٍ.