پدیده قرآنی صفحه 83

پوزیتویسم و مسئله تفسیر قرآن:

می‌دانیم از دیرگاه تا به امروز مسئله «اعجاز قرآن» بر اساس برهان روشن «تعالی کلام خداوند مافوق کلام بشر» گذارده شده بود ...

در یک کار تطبیقی در زمینه نتایج تئوری «مارگلیوث» آن‌طور که «دکتر صباغ»(در تحقیق ویژه خویش و بر پایه فرضیّه مزبور) جهت انهدام آن اساس، انجام داده است، ملاحظه می‌کنیم که برای وضع یک شالوده عقلی بدیهی برای «اعجاز قرآن» تفاسیر به سوی پژوهشهای سبک‌شناسی روی آورده بودند، از همین‌جاست که «مشکله تفسیر» در شکلی خطیر نسبت به عقیده مسلمان(یعنی باور او پیرامون برهان اعجاز قرآن) جلوه می‌کند، و چه بسا تحوّل فکری در دفع جوانان دانشگاهی ما به سوی «توجّه به کهنگی و قدمت معیارهای کلاسیک» قصور نورزیده تا دیر یا زود ایشان را بدان جهت سوق دهد ... معیارهایی که حتّی امروز نیز پویایی و تقدّم و استحکام خویش را حفظ نموده و دلیل قاطع و محکمی است بر پایگاه ماورایی و مصدر غیبی قرآن کریم ... امّا نسبت به عقلِ دارای رنگ و صبغه دکارتی، برای برهانی که ویژگی تحلیلی خویش را از دست داده و تنها جنبه «ذاتی محض» دارد، چه ارزشی باقی خواهد ماند؟