بانک جامع اشعار غدیرستان صفحه 37

بگفتا پس ای قوم حق را گواه

رساندم شما را فروع و اصول

الا ای گروه از صِغار و کِبار

جز اسلام بر مذهبی نگروید

بیارید ایقوم ایمان بجان

هم آرید ایمان بشخص رسول

از آن پیش کز قهر از هر کسی

بگردند آنها بسوی قفا

ز حق مردم آن نور در من بتافت

پس آن را بود نسل وی مستقر

امامی که حق خداوند و ما

علیراست والعصر نازل به شأن

که او هست بر مومنین مهربان

الی آخر آن را قرائت نمود

گرفتم به تبلیغ امر اِلآه

جز این هم نباشد برای رسول

خدا ترس باشید و پرهیزکار

نه با دین دیگر زدنیا روید

بذات خداوندگار جهان

هم آن نورکان یافت با وی نزول

شود محو و ناچیز روها بسی

بود این چنین منکران را سزا

پس آنگه علی از من آن نور یافت

الی القائم المهدی المنتظر

بگیرد زاعدا بامر خدا

-22

قَدْ جَعَلَنا حُجَّهً عَلَی الْمُقَصِّرینَ وَالْمعُانِدینَ وَالُْمخالِفینَ وَالْخائِنینَ وَالْآثِمینَ وَالّظَالِمینَ وَالْغاصِبینَ مِنْ جَمیعِ الْعالَمینَ. مَعاشِرَالنّاسِ، أُنْذِرُکُمْ أَنّی رَسُولُ اللَّهِ قَدْخَلَتْ مِنْ قَبْلِیَ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مِتُّ أَوْقُتِلْتُ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ؟ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلی عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّاللَّهَ شَیْئاً وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشّاکِرینَ (الصّابِرینَ) أَلاوَإِنَّ عَلِیّاً هُوَالْمَوْصُوفُ بِالصَّبْرِ وَالشُّکْرِ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ. مَعاشِرَالنّاسِ، لاتَمُنُّوا عَلَیَّ بِإِسْلامِکُمْ، بَلْ لاتَمُنُّوا عَلَی اللَّهِ فَیُحْبِطَ عَمَلَکُمْ وَیَسْخَطَ عَلَیْکُمْ وَ یَبْتَلِیَکُمْ بِشُواظٍ مِنْ نارٍ وَنُحاسٍ، إِنَّ رَبَّکُمْ لَبِا الْمِرْصاد.

به تحقیق ما را خداوندگار

به تقصیر کاران و خصمان دین

گنه کارها و ستم پیشگان

به اعلام بیم آور ای مسلمین

مرا کرده مبعوث حق، بر شما

زمن پس سرآید اگر روزگار

بکردید آیا با عقابتان