امیرالمؤمنین علیه السلام در کلام چهارده معصوم علیهم السلام صفحه 186

«أَنَّهُ قُبِضَ لَیْلَهَ إِحْدَی وَ عِشْرِینَ- وَ ضُرِبَ لَیْلَهَ تِسْعَ عَشَرَهَ وَ هِیَ الْأَظْهَرُ»(1)

کلام آخر:

درست چهارده قرن ا ز شهادت مظلومانه اولین موحد واقعی مکتب اسلام، معلم نمونۀ مدرسه الهیات قرآن، و وصی و جانشین بر حق حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ، عدالت مجسم، یار مظلوم و خصم ستمگران، انیس و مونس و پدر یتیمان، صاحب ولایت مطلقه الهیه، و باب مدینه علم نبوی و صاحب کرامات و فضائل مرتضوی، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام می گذرد. جامعه اسلامی، بلکه جهان بشریت و جهان علم و ادب، چهارده قرن است که در سوگ فقدان و مصیبت غمبار آن امام عزیز، عزادار و سوگوار است.

در این چهارده قرن، چه گذشت بر دوستان و شیعیان آن حضرت؟! چه ظلم و ستم و بی عدالتی ها که بر آنها روا داشته! هزاران انسان مظلوم و بی دفاع را به جرم شیعه علی علیه السلام بودن شهید نمودند و بسیاری را شکنجه های سخت دادند و شمار زیادی از آنها را تبعید کردند و بسیاری از پدران و مادران را به واسطه شهادت فرزندانشان در راه ولایت داغدار کردند: فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ، وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ، وَ أُقْصِیَ مَنْ أُقْصِی.(2)

منابع و مآخذ

قرآن کریم

الاحتجاج، طبرسی، احمدبن علی، محقق و مصحح: محمدباقر فرسان، 1402ق.

امالی ، ابن بابویه، محمد بن علی ، (شیخ صدوق) ، ناشر: کتابچی، 1376ش.

بحارالانوار، مجلسی، محمدباقر، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، 1382ش.

ترجمه القطره، مستنبط، سیداحمد، مترجم: محمد ظریف، نشر حاذق، چاپ سوم، اردیبهشت ماه 1384ش.