تجوید فرقان صفحه 205

صفحه 205

اشاره

در دستگاه تکلّم مواضعی وجود دارد که مخارج و یا جایگاه های تولید حروف در آن ها قرار گرفته و در هنگام ایجاد بیان و گفتار به طور طبیعی حروف با پوشش صفات خود در قالب الفاظ ظهور می یابند و در نتیجه متکلّم و مستمع از آن بهره مند می شوند.

این مواضع عبارتند از: جَوف (فضای خالی دهان و حلق)، حلق، لسان، (زبان)، شفتان / شفتین (لبها) و خیشوم (فضای داخل بینی) که مخارج هفده گانه (قول مشهور) در این پنج موضع قرار دارند، به طوری که در برخی تنها یک مخرج با دو یا سه حرف و در بعضی دیگر ده مخرج با هیجده حرف به طور طبیعی توزیع یافته اند.(1)

در اداء صحیح حروف از جایگاه های تولید خود (مخارج)، فقها توجّه خاصّی داشته و دارند به طوری که برخی آن را واجب دانسته و برخی معیار صحّت قرائت را اداء حروف از مخارجشان بیان کرده اند و بعضی هم رعایت آن را مستجب قلمداد کرده اند، ذیلاً به دیدگاه برخی از حضرات در این باره اشاره می کنیم.

- علاّمه حلّی رحمه اللّه (م 726 ه ق)، آن مرد فضیلت و دانش و تقوا در کتاب تذکره الفقهاء در مورد رعایت مخارج حروف در نماز چنین فرموده است:

«یجب إخراج الحروف من مواضعها مع القدره، فان أخلّ بها و أمکنه التعلّم، أعاد الصلاه و الّا فلا ...؛(2) اداء حروف از مخارجشان در حد امکان واجب است، پس اگر او قدرت فراگیری داشته باشد و اخلال کند در آن، باید نماز را دوباره بخواند و گرنه اعاده لازم نیست...».

- شیخ بهاءالدین عاملی رحمه اللّه (م 1030 ه ق) در جامع عباسی در قسم واجبات قرائت فاتحه و سوره فرموده است:


1- 1. تفصیل و جزئیات بحث: ر.ک : فصل چهارم.
2- 2. تذکره الفقهاء 1/115؛ التجوید و آداب التلاوه، ص 18.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه