تجوید فرقان صفحه 225

-...ظاهراً صحّت قرائت در چنین موارد (حروف مدّی با سبب همزه یا سکون) توقّف بر مدّ ندارد پس چنان چه به دستوری که گفته شد [: باید به مدّ بخواند]، رفتار نکند، باز هم نماز صحیح است؛ بلی، در مثل: «ولا الضالّین» که تحفّظ بر تشدید و الف توقّف بر مقداری مدّ دارد، باید به همان مقدار الف را مدّ بدهد.(1)

- رعایت مدّی که در یک کلمه واقع شده واجب است.(2)

- اگر حروف مدّ با سبب همزه باشد، بنابر احتیاط مستحب باید با مدّ (کشش) خوانده شود، و اگر با سبب سکون باشد در این صورت واجب است حروف مدّ با کشش خوانده شود، اگر نخواند نمازش باطل است.(3)

استفتاء

س: بعد از حروف مدّ اگر حرف بعد از آن ها را به خاطر وقف کردن، ساکن تلفّظ نماییم؛ مثل: «نستعین»، «رحیم» و «مستقیم» آیا مدّ واجب است یا مستحب؟

ج: در فرض سؤال مدّ واجب نیست.(4)

متفرقات

- رعایت محسّنات قرائت که علمای تجوید ذکر کرده اند؛ مثل: «اماله، اشباع، تفخیم، ترقیق، شدّت، رخوت،استعلا(5)» و امثال آن در نماز، واجب نیست؛ اگر چه

1- 1. رساله توضیح المسائل، آیت اللّه العظمی سیستانی، [مسأله 1012].
2- 2. رساله توضیح المسائل، آیت اللّه العظمی بهجت رحمه اللّه، مسأله 825 .
3- 3. رساله توضیح المسائل، آیت اللّه العظمی بروجردی رحمه اللّه، مسأله 1012. [با تلخیص]
4- 4. مجمع المسائل (آیت اللّه العظمی گلپایگانی رحمه اللّه )، ج 1، ص 168، س 167؛ استفتاءات قرآنی، ص150 و 151.
5- 5. دیدگاه علماء قرائت و تجوید بر آن است که صفات اصلی (ذاتی) در حروف از قبیل جهر، استعلا،... آمیخته و یا همراه حرف است که اگر از حرف گرفته شود آن حرف اصلاً قابل تلفظ صحیح و تمایز از دیگر حروف نیست که قبلاً به این مطلب اشاره گردید.