تجوید فرقان صفحه 346

تلفّظ «ک» = تماس عقب زبان با سقف دهان و انتهای زبان کوچک + رها شدن دفعی از یکدیگر.

حرف عَکْدی : ک

به طور کلی زبان کوچک را در فارسی «ملاز» و به عربی «لهاه» گویند و چون دو حرف «ق» و «ک» به توسط «لهاه» ایجاد می شود، لذا این دو حرف را «لَهَوی» نیز گویند.

حرف لهوی = حرف ق (غلصمی) + حرف ک (عکدی)

_ تعیین مخرج حرف «ک»: اَکْ

متحرّک

کَ، کِ، کُ - کا، کی، کُو - کاً، کٍ، کٌ

مثال / تمرین

کاف

حرفی

ساکن، مشدّد اَکْ، اِکْ، اُکْ - اَکَّ، اَکِّ، اَکُّ اَکّا، اَکّی، اَکُّو - اَکّاً، اَکٍّ، اَکٌّ اِکَّ، اِکِّ، اِکُّ،... - اُکَّ، اُکِّ، اُکُّ،...

کلمی

کَریمٌ، کِتابٌ، کُلُوا، کاذِبُونَ، کِیدُونِ، اَکْبَرْنَهُ، بِکْرٌ، بُکْرَهً، لِلْکَافِرینَ، مَشْکُوراً، وَکیلاً، مُتَوَکِّلُونَ، تَوَکَّلْنَا، اَکّالُونَ، مَلَکٌ، مُلْکْ، غِطاءَکْ.