تجوید فرقان صفحه 379

2- حروف قوی از حروف ضعیف به وسیله صفات شناخته می شوند. و این شناخت در ادغام حروف مؤثّر است؛ مثلاً حروف ضعیف در حروف قوی که شرایط ادغام را داشته باشند، به طور کامل ادغام می شوند؛ مانند: ادغام حرف «ت» در «ط» در جمله «قالَتْ طائفَه»؛ امّا عکس آن یا امکان ندارد و یا ناقص انجام می گیرد؛ مانند: «اَحَطْتُ».
3- باعث نیکوتر و کامل تر ادا شدن حروفی که مخرجشان متفاوت است، می شود.(1)

انواع صفات حروف

اشاره

حروف دارای صفاتی هستند، که دسته ای از آن صفات، لازمه حرف بوده و از آن تفکیک ناپذیرند به طوری که عدم رعایت هر یک از آن صفات مساوی با عدم آن حرف است و این گروه از صفات که صفات اصلی نام گرفته اند، خود به دو دسته «متضاد» و «غیر متضاد» تقسیم می شوند.

گروه دوم از صفات حروف، همان حالات و احکامی است که برای حرف در ترکیب با حروف و یا حرکات گوناگون پیش می آید و موسوم به صفات فرعی می باشند.

بنابراین صفات حروف به دو دسته زیر تقسیم می شوند:

1- صفات اصلی (حقّ حرف)
2- صفات فرعی (مستحقّ حرف)
1- 1. همان.