تجوید فرقان صفحه 487

تعریف «ابتداء»

در لغت: به معنای «شروع و آغاز» است.

در اصطلاح قرائت: عبارت است از «شروع تلاوت قرآن و یا شروع بعد از وقف که پی در پی در ادامه قرائت صورت می گیرد».

* نکته: ابتدا به معنای آغاز تلاوت، و به معنای شروع های مجدّد پس از وقف ها، هر یک شرایطی دارند؛ از جمله در مورد اوّل «استعاذه» گفته می شود، و در مورد دوم اهمیّت ویژه ای دارد؛ چرا که قاری موظّف است از بهترین محل شروع نماید؛

به عبارتی دیگر از «ابتدا» های جایز، یعنی «تامّ»، «کافی» و «حَسَن» (که بعداً بیانش خواهد آمد) اِقدام به ادامه

قرائت کند.

تعریف «سَکْت»

در لغت: به معنای «سکوت، خاموشی، مکث» است.

در اصطلاح قرائت: عبارت است از «قطع کوتاه ولحظه ای صوت در حین تلاوت بدون تجدید نفس، در زمانی کوتاهتر از زمان وقف(1) (به اندازه 2 حرکت) و سپس ادامه قرائت».

* موارد سَکت (در قرائت عاصم به روایت حفص)

بنا به روایت حفص از عاصم، در چهار موضع از قرآن کریم، به «سکت» یا «سکته» خوانده می شود که عبارتند از:

1_ عِوَجا * قَیّما(2). کلمه «عِوَجا» در حالت وصل به صورت «سکت» یعنی بدون