تجوید فرقان صفحه 62

بنابراین تدبّر منافاتی با تفسیر ندارد، امّا چیز مستقلی است برای خودش. رابطه این دو با هم لزوماً علّی و معلولی نیست، رابطه دوسویه است. گاهی اطلاعات تفسیری کمک می کند به عمیق شدن تدبّر و عمل تدبّر کمک می کند تا از مفاهیمی پرده برداری شود که واژه ها از بیان آن قاصرند. این ها دو چیزند امّا تعامل به صورت دوسویه بینشان برقرار است.(1)

ه_ _ عمل به قرآن و تمسّک به آن

عمل به قرآن بالاترین درجه اُنس به قرآن است به عبارتی ثمره اُنس و ارتباط با قرآن است.

در حیطه اسلام و زندگی مسلمانان آن چه باعث سعادت در دنیا و آخرت آنان است پس از داشتن ایمان به خدا، انجام عمل صالح در حوزه های مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی اوست. و محور همه احکام و دستورات، قرآن است، اصول سنّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز در قرآن وجود دارد، لذا بر متمسّکین و عاملین به قرآن است که قرآن در متن زندگی ایشان قرار گیرد.

این بخش را با دو نمونه از توصیه های گهربار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام به پایان می بریم:

_ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

«مَن تَعَلَّمَ الْقُرْانَ وَ لَم یَعمَل بِهِ حَشَرَهُ اللّهُ یَومَ القیامَهِ اَعمی؛(2) کسی که قرآن را فرا گیرد و به آن عمل نکند در روز قیامت کور محشور می شود».