ولایت نامه صفحه 108

(وهِی الطَّبلُ)؛(1)

نوف! خوشا به حال پارسایان در دنیا و دوست داران آخرت. آنان گروهی هستند که زمین را فرش، و خاک آن را بستر، و آبش را نوشیدنی گوارا برگزیده و قرآن را جامه زیرین و دعا را پوشش رو انتخاب کرده اند؛ سپس از دنیا دست کشیدند، دست کشیدنی به روش مسیح علیه السلام. ای نوف! داود علیه السلام مانند این ساعت

از شب برخاست و فرمود: این لحظه، ساعتی است که بنده ای در آن دعا نمی کند؛ مگر این که برایش برآورده می شود. جز آن که او باج گیر، یا معاون رئیس قبیله (کسی که اطلاعات مردم را به رئیس می رساند)، یا پلیس یا صاحب عرطبه (تنبور) یا صاحب کوبه (طبل) باشد.

رحمت پروردگار

إنّ اللّهَ فَرَضَ عَلَیْکُم فَرائِضَ فَلا تُضَیِّعوها وَحَدَّ لَکُمْ حُدُوداً فَلا تَعْتَدُّوها

وَنَهاکُمْ عَنْ أشْیاءَ فلاتَنتَهِکُوها وَسَکَتَ لَکُم عَنْ أَشْیاءَ وَلَمْ یَدَعْها نِسْیاناً فَلا

تَتَکَلّفُوها رَحمهً مِنْ رَبِّکُم رَحِمَکُمْ بِها فَاقْبَلُوها؛(2)

همانا خداوند، واجباتی را برشما واجب کرد؛ پس آن ها را تباه نسازید و برای شما مرزهایی را مشخّص نمود؛ پس از آن ها تجاوز نکنید و شما را از چیزهایی بازداشت، (با انجام آن) به آن ها بی احترامی نکنید وبرای شما درباره چیزهایی ساکت شده و آن ها را از روی فراموشی رها نکرده است؛ پس با زحمت متحمّل آن ها نشوید. رحمتی از طرف پروردگارتان است که با آن به شما مهربانی نموده؛ پس آن را قبول کنید.