ولایت نامه صفحه 114

می کنید دروغ می بندم؟ بر چه کسی دروغ ببندم؟ آیا بر خدا؟ در حالی که من، اوّل کسی هستم که به او ایمان آورد. یا بر پیامبر خدا؟ وحال آن که من اوّل کسی هستم که او را تصدیق کرد؛ امّا زبانی است که [هنگام تعلیم پیامبر] از آن غایب بودید و اهل آن نبودید و دانشی است که از برداشتنش ناتوان بودید ولیاقتش را

نداشتید؛ چرا که پیمانه ای بی بها در اختیار بود؛ [البته] اگر برای آن ظرفی یافت می شد: و به تحقیق خبر آن [و درستی سخنانم] را پس از زمانی خواهید دانست.(1)

خواست بگوید که پیامبر صلی الله علیه و آله با او خلوت می کرد و پنهانی سخن می گفت.

اندرز دهنده ها

علی علیه السلام در حال تشییع جنازه ای، شنید مردی می خندد. فرمود علیه السلام:

کَأنَّ المَوتَ فیها عَلی غَیرِنا کُتبَ وَکأَنَّ الحقَّ فیها عَلی غَیرِنا وَجَبَ وَکَأنَ

الّذی نَری مِنَ الأمْواتِ سَفرٌ عَمَّا قَلیلٍ إلَیْنا راجِعُونَ، نبؤهُم أجداثُهُم، ونَأکُلُ

تُراثَهم قَدْ نَسَینا کُلَّ واعِظَهٍ وَرُمیْنا بِکُلِّ جَائِحَهٍ؛(2)

گویا مرگ در دنیا برای غیر ما نوشته شده است و مثل این که [رعایت] حق در آن بر غیر ما واجب شده و گویا مرده هایی که می بینیم، مسافرانی هستند که به زودی به سوی ما باز می گردند. آنان را در گورهایشان می کنیم (3) و میراثشان را می خوریم. همانا هر پند دهنده ای را فراموش کرده، هدف هر مصیبت بزرگی قرار گرفته ایم.

1- 1. ص ( 28): 88.
2- 2. نهج البلاغه، فیض الاسلام، 1143 ، ح 118.
3- 3. ترجمه نبوّؤهم که در کتاب نبؤهم آمده است .