ولایت نامه صفحه 121

تقوا بهترین توشه

چون علی علیه السلام از صفین بازگشت، بر قبرهایِ اطراف کوفه درآمد وفرمود علیه السلام:

یا أهلَ القُبُور یا أهلَ التُّربَهِ یا أهلَ الغُربَه یا أَهلَ الوَحدَهِ یَا أهلَ الوَحشَهِ! أَمّا

الدُّورُ فَقَد سُکِنَتْ وأمّا الأزواجُ فَقَد نُکِحَتْ وأمّا الأَموالُ فَقَدْ قُسِّمَتْ. هذا

خَبَرُ ما عِندَنا فَما خَبَرُ ما عِندَکُم؟ ثُمَّ التَفَتَ إلی أصْحابِهِ فَقالَ: أَمّا لَو أذِنَ لَهُم

فی الکَلامِ لأَخبَرُوکُمْ: أنَّ خَیرَ الزّادِ التَّقوی؛(1)

ای اهالی گورها! ای اهالی خاک! ای اهالی دیار غربت! ای اهالی تنهایی! ای اهالی وحشت! امّا خانه ها را سکنا گزیدند. همسران، به ازدواج در آمدند، و دارایی ها تقسیم شد. این است گزارش آن چه نزد ما است. گزارش آن چه نزد شما است، چیست؟ سپس رو به یاران خود کرد و فرمود: آگاه باشید. اگر به آن ها در سخن گفتن اجازه داده می شد، به یقین به شما خبر می دادند که بهترین توشه پرهیزگاری است.

دنیا بازار سودای آخرت

فرمود علیه السلام:

إنَّ الدُّنیا دارُ صِدقٍ لِمَنْ صَدَّقها ودارُ عافِیَهٍ لِمَن فَهِمَ عَنها ودارُ غِنًی لِمَنْ تَزَوَّدَ

مِنْها وَدارُ مَوعِظَهٍ لِمَنْ إتّعَظَ بِها، مَسجِدُ أحِبَّاء اللّهِ وَ مُصلّی مَلائِکهِ اللّهِ

ومَهبطُ وَحیِ اللّهِ وَمَتجَرُ أولِیاءِ اللّهِ إکتَسُوا فیها الرَّحمهَ، ورَبحُوا فیها الجَنَّهَ

فَمَنْ ذا یَذُمُّها وَقَدْ آذَنَتْ بِبَیْنِها ونادَتْ بِفِراقِها ونَعَتْ نَفْسَها وأهلَها فَمَثّلتْ

لَهُمْ بِبَلائِها وشَوَّقتُهُم بِسُرُورِها إلی السُّرُور وَراحَتْ بِعافِیَهٍ وَ ابْتَکرَتْ بِفَجیعَهٍ