ولایت نامه صفحه 142

ترس از کار

إذا هِبْتَ أَمراً فقَعْ فیهِ، فَإِنَّ شِدَّهَ تَوَقّیهِ أعظَمُ مِمَّا یُخافُ مِنْهُ؛(1)

وقتی از کاری ترسیدی، در آن قرار گیر؛ چرا که گرفتاری پرهیزش، بیش تر از ترس آن است.

وسیله ریاست

آلَهُ الرِّئاسَهِ، سعَهُ الصَّدرِ؛(2)

وسیله ریاست، سعه صدر است.

بازداشتن خطا کار

ازْجُر المُسی ءَ بِثَوابِ الُمحْسِن؛(3)

با پاداش به شخص نیکوکار، خطا کار را [از عملش] باز دار.

دور کردن بدی

احصُد الشَّرَّ مِنْ صَدرِ غَیرِکَ بِقَلعِهِ مِنْ صَدرِکَ؛(4)

بدی را از سینه دیگران، با کندن آن از سینه خود، درو کن.

لجاجت

اللِّجاجَهُ تَسُلُّ الرَّأْیَ؛(5)

لجاجت، اندیشه را بیرون می کند.

1- 1. نهج البلاغه، فیض الاسلام، 1169 ، ح 166.
2- 2. همان، ح 167.
3- 3. همان، 1170 ، ح 168.
4- 4. همان، ح 169.
5- 5. همان، ح 170.