ولایت نامه صفحه 150

طبقات پست

و در وصف عموم فرمود علیه السلام:

الغَوْغاء هُمُ الَّذینَ إذا اجتَمَعُوا ضَرُّوا(1) وَإذا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا(2) فَقیلَ لَهُ علیه السلام: قَدْ

عَلِمْنا مَضَرَّهَ إجتماعِهِم فَما مَنْفَعهُ إفتراقِهِم؟ قالَ علیه السلام: یَرجِعُ أصْحابُ المِهَنِ إلی مِهَنِهِمْ فیَنتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ کَرُجُوعِ البَنّاءِ إلی بِنائِهِ والحائِک (3) إلی مَنْسَجِهِ

والخَبَّاز إلی مَخْبَزِهِ؛(4)

طبقات پست مردم، کسانی اند که وقتی جمع شوند، زیان رسانند، و وقتی پراکنده شوند، سود رسانند. به علی علیه السلام گفتند: زیان جمع شدنشان را فهمیدیم؛ سودِ پراکنده شدنشان چیست؟ فرمود علیه السلام: پیشه وران، به شغل هایشان بازمی گردند؛ در نتیجه، مردم از آن ها سود می برند؛ مثل برگشتن بنّا به ساختمان و بافنده به محل بافتن و نانوا به نانوایی اش.

چهره های هنگام بدی

و نقل شده است که جنایت کاری را در حالی که عدّه ای اراذل با او بودند نزد حضرتش علیه السلام آوردند؛ علی علیه السلام فرمود:

لا مَرْحَباً بِوُجوهٍ لاتُری إلّا عِندَ کُلِّ سَوأَهٍ؛(5)

خوش آمد مباد بر صورت هایی که جز هنگام هر کار زشت دیده نمی شوند.

1- 1. غلبوا ن . ل ..
2- 2. لم یعرفوا ن . ل ..
3- 3. النساج ن . ل ..
4- 4. نهج البلاغه، فیض الاسلام، 1177 ، ح 190..
5- 5. همان، ح 191 ..