ولایت نامه صفحه 170

یُؤمَر بِذلِکَ، قالَ اللّهُ سُبْحانَهُ: وَلا تَنْسَوا الفَضْلَ بینَکُم (1) تَنْهَدُ فیهِ الأشْرارُ

وَتُستَذَلُّ الأخیارُ وَیُبایِعُ المُضْطَرّونَ وَقَدْ نَهی رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله عَنْ بیْعِ المُضْطَرینَ؛(2)

بر مردم، روزگاری گزنده آید که در آن، ثروتمند به آن چه در دست دارد، دندان نهد؛ در حالی که به این کار فرمان داده نشده است. خداوند سبحان فرمود: [گذشت و] بزرگواری را در میان خود فراموش نکنید. در آن [زمان]، افراد شرور بالا آمده و برگزیدگان خوار شمرده می شوند، و با افرادِ ناچار، خرید و فروش می کنند؛ درحالی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از معامله با افراد مضطّر، نهی کرد.

گزافه گو و اتهام زننده

یَهلکُ فِیَّ رَجُلانِ: مُحِبٌّ مُفْرِطٌ وَباهِتٌ مُفتَر؛

دو فرد درباره من نابود می شوند: دوست داری که گزافه می گوید و دروغ گویی که تهمت می زند.

و این سخن، مانند سخن دیگر اوست که فرمود علیه السلام:

یَهلِکُ فیَّ مُحبٌّ غالِ، وَمُبغِضٌ قالٍ؛(3)

درباره من دوست داری که زیاده روی می کند و کینه جوی ستیزه گر، نابود می شوند.

1- 1. بقره ( 2): 237 ..
2- 2. نهج البلاغه، فیض الاسلام، 1300 ، ح 460..
3- 3. همان، 1141 ، ح 113 و 1301 ح 461 ..