ولایت نامه صفحه 171

توحید و عدل

از علی علیه السلام درباره توحید و عدل پرسش شد. فرمود:

إنَّ التّوحیدَ أنْ لا تَتوَهّمَهُ وَالعدْلَ أنْ لا تَتَّهِمَهُ؛(1)

توحید آن است که خدا را در پندار نیاوری و عدل آن است که به او بدگمان نشوی.

سخن جاهلانه

و فرمود علیه السلام:

لا خَیرَ فی الصَّمْتِ عَن الحکم کَما أنَّهُ لا خَیْرَ فی القَوْلِ بِالجَهلِ؛(2)

در خودداری از سخن حکیمانه، خیری نیست؛ همان گونه که در گفتن از روی نادانی، خیری نیست.

دعا برای باران

در دعایی که با آن باران می طلبید، می فرمود علیه السلام:

اللّهُمَّ اسقِنا ذُللَ السَّحابِ دُونَ صِعابِها؛(3)

خدایا! از ابرهای مطیع بر ما ببار، نه از سرکش هایشان.

و این، از سخن هایی است که فصاحت آن شگفت آور است و آن این که حضرت علیه السلام ابرهای دارای رعد و برق و باد و صاعقه را، به شترهای سرکش که سوارانشان را می اندازند، و ابرهایی را که از این امور

شگفت آور تهی هستند را به شترهای رام که با حال آرامی دوشیده و به راحتی برای سواری استفاده می شوند، تشبیه کرد.

1- 1. نهج البلاغه، فیض الاسلام، 1301 ، ح 462 ..
2- 2. همان، 1302 ، ح 463 ..
3- 3. همان، ح 464 ..