مناقب مرتضوی: در مناقب شاه اولیا، امیرالمومنین علی مرتضی علیه السلام صفحه 1

پیشگفتار

اشاره

مناقب مرتضوی کتابی است مستطاب که در مناقب و فضایل امیر مؤمنان حضرت علی عالی اعلی (ع) نگاشته شده است. متن هم دارای گونه های ادبی)Literature Forms( است و هم محتوای دینی- عرفانی)Sufis -Religious Contents( .

کتاب یاد شده به قلم توانا و دانای عالم عارف دلسوخته عشق و ولایت، مولانا محمد صالح حسینی ترمذی نوشته شده که می توان بی گمان آن را جزو جامع ترین و کامل ترین کتبی که یکدست و یکنواخت در مقام و شأن مولای عارفان (ع) است، برشمرد.

درباره نویسنده

میر محمد صالح حسین ترمذی، متخلص به «کشفی»، فرزند سراینده و خوشنویس روزگار اکبر شاه، میر عبد اللّه حسینی ترمذی، ملقب به «مشکین قلم»، متخلص به «وصفی»، و خود نیز یکی از بزرگان علم، ادب و عرفان، و از شاعران توانا و خوشنویسان چیره دست قرن 10- 11 ه. ق. می باشد.

«وی در سال (1056 ه. ق./ 1646 م.) داروغه کتابخانه شاهجهان شد. در سروده های هندی خود، «سبحانی» تخلص می کرد و گاه «سبحان» که در زبان هندی به معنی دانا، دانشمند و خردمند است.» «1»

وی «صاحب انوار جلیه و مدارج عالیه بود و در علوم دینی و دنیاوی یگانه زمانه و در خوارق و کرامت مشهور، خرقه خلافت و اجازت از شاه نعمت اللّه ولی به سلسله قادریه پوشید و در دیگر سلاسل هم اجازت تلقین داشت و در حالت ذوق و سکر، اشعار آبدار به مضامین حقایق و دقایق گفتی و «کشفی» تخلص کردی. وفات وی در سال 1060 ه. ق. به قول صاحب مخبر الواصلین است و 135 سال عمر داشت.» «2»

______________________________
(1)- نک: ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری؛ ترجمه یو. ا. برگل، ج 2، ص 922،

انتشارات مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ص 1362.

(2)- نک: خزینه الاصفیاء؛ غلام سرور، ج 2، ص 350، طبع نولکشور، کانپور.