یک حرف از هزاران صفحه 209

10-ینْفعُ حُبُّ علیٍّ علیه السلام فی مواطنٍ عظیمهٍ

اشاره

قال رسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله :

«حُبّی و حُبُّ أهْل بیْتی نافعٌ فی سبْعه مواطن أهْوالُهُنّ عظیمهٌ: عنْد الْوفاه، و فی الْقبْر و عنْد النُّشُور و عنْد الْکتاب و عنْد الْحساب و عنْد الْمیزان و عنْد الصّراط.»(1)

محبّت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) ، راه رهایی از خطرات

رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید :

«محبّت من و اهل بیت من در هفت جایگاه -که ترس و وحشت آن زیاد است - سود می بخشد: 1- هنگام مرگ؛ 2- در میان قبر؛ 3- هنگام رستاخیز؛ 4- زمانی که نامه اعمال را به دست انسان ها می دهند؛ 5- هنگام محاسبه اعمال؛ 6- در نزد میزان؛ 7-هنگام عبور از صراط.»

در روایات معتبره از اهل بیت علیهم السلام نقل شده که محبّت اهل بیت علیهم السلام در مکان های عظیم و هولناک انسان را نجات می دهد و او را به جایگاه صدق نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام می رساند؛ همچنان که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود :

«هر که من و اهل بیتم را دوست داشته باشد، ما و او مانند این دو ]حضرت انگشت اشاره و میانه خود را نشان داد[ خواهیم بود.»(2)

و دوستی حقیقی اهل بیت علیهم السلام اکسیری است که در وجود هر که قرار گیرد، تمام خیرات دنیا و آخرت را برای او جمع می کند و اگر گناهکار باشد، او را از مهلکه گناهان رهایی می دهد و وجودش را نورانی می گرداند. در