نگین حقیقت: مناظره ی مأمون با علمای اهل سنت درباره ی فضایل حضرت علی علیه السلام صفحه 165

« مناظره»

اشاره

« مناظره»

مأمون بعد از اثبات درستی و سبقت آن حضرت در ایمان، پرسید: بعد از ایمان افضل اعمال چیست؟

گفتند: جهاد در راه خدا.

گفت: مجاهده هیچ یک از آن ده نفر (عشره مبشّره) به پای مجاهده و جانفشانی علی علیه السلام در میدان نبرد با دشمنان خدا می رسد؟

(به عنوان نمونه) در جنگ بدر، شصت و چند نفر از کفّار کشته شدند که 40 نفر از آنان را مسلمین (با مشارکت امیرالمؤمنین علیه السلام ) و بقیّه را آن حضرت به تنهایی به درک واصل کرد.

یک نفر گفت: اگر علی چنین بود، ابوبکر با پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در تخت روان بود و جنگ را تدبیر می نمود!

مأمون پرسید: آیا ابوبکر به تنهایی جنگ را تدبیر می نمود؟ یا با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در تدبیر جنگ شریک بود، یا آن که حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم به تدبیر و دستورات وی نیازمند بود؟

گفت: به خدا پناه می برم اگر هر یک از این سه قسمت را بپذیرم.

مأمون گفت: پس صرف نشستن در تخت روان، چه فضیلتی برای او خواهد بود؟

اگر تنها گوشه گیری از جنگ، فضیلت و افتخار باشد، باید هر کس از جنگ گوشه گیری کرد، برتر از مجاهدین باشد! و حال آن که خداوند فرمود:

«لایَسْتَوِی الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤمِنینَ غَیر اُولِی الضّرَر وَ الْمُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللّه بِأَمْوالِهِم وَ أَنْفُسِهِم فَضّلَ اللّه الْمُجاهِدین بِأَمْوالِهِم وَ أَنْفُسِهِم عَلَی الْقاعِدین دَرَجَهً وَ کُلاًّ وَعَدَ اللّه الْحُسْنی وَ فَضّلَ اللّه الْمُجاهِدین عَلَی الْقاعِدین اَجْرا عَظیما.»(1)

«کسانیکه در خانه نشسته اند، غیر از آنانکه بواسطه ی ضرر و عذری چون کوری و...تخلّف جسته اند، با مجاهدان در راه خدا مساوی نیستند. خداوند مجاهدان با مال و جان را به درجه ای معتبر از بازنشستگان از جنگ برتری داده است و همه را وعده ای نیکو داده، ولی پیکار کنندگان را برتری بسیاری بر گوشه گیران از جنگ عنایت فرمود.»