سوژه سخنرانی فاطمیه صفحه 334

1- . المیزان، محمد حسین طباطبایی، ج 16، ص 311.

2- . بحار الانوار، مخمد باقر مجلسی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403 ق، ج 35، ص 183 تا آخر و ج 36، ص 191.

3- . ر.ک: همان، ج 35، ص 206 تا 236.

4- . همان، ص 233.

اصرار پیامبر(ص) بر تعیین مصادیق اهل بیت(ع)

سخنرانی های بلند

آیه تطهیر، برهان عصمت اهل بیت(ع)

اصرار پیامبر(ص) بر تعیین مصادیق اهل بیت(ع)

رسول خدا(ص) اصرار زیادی داشت که به هر صورت ممکن مصادیق حقیقی «اهل البیت» را به مردم معرفی نماید؛ زیرا اگر آن حضرت این کار را نمی کرد، دیگران خود را به دروغ، از مصادیق «اهل البیت» معرفی می کردند، همچنان که امام صادق(ع) در روایتی خطاب به ابو بصیر فرمود: «... فَلَوْ سَکَتَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) فَلَمْ یُبَیِّنْ مَنْ أَهْلُ بَیْتِهِ لَادَّعَاهَا آلُ فُلَانٍ وَ آلُ فُلَانٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ فِی کِتَابِهِ تَصْدِیقاً لِنَبِیِّهِ(ص) إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً فَکَانَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ فَاطِمَهُ(ع) فَأَدْخَلَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ(ع) تَحْتَ الْکِسَاءِ فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَهَ ثُمَّ قَالَ: اللَّهُمَّ إِنَّ لِکُلِّ نَبِیٍّ أَهْلاً وَ ثَقَلاً وَ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَیْتِی وَ ثَقَلِی، فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَهَ أَلَسْتُ مِنْ أَهْلِکَ؟ فَقَالَ إِنَّکِ إِلَی خَیْرٍ وَ لَکِنَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِی وَ ثِقْلِی؛ )(1)( [1] اگر رسول خدا(ص) سکوت می کرد و بیان نمی کرد که اهل بیتش چه کسانی هستند، قطعاً آل فلان و آل فلان ادعا می کردند که ما هم از اهل بیت پیامبر هستیم؛ اما خدای حکیم برای تصدیق پیامبرش آیه تطهیر را نازل کرد که: ]اِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذهِبَ...[؛ پس چون، علی، حسن، حسین و فاطمه در آن زمان بودند، پیامبر(ص) آنان را در خانه امّ سلمه، زیر عبا قرار داد و فرمود: خدایا! هر پیامبری اهل و اطرافیانی دارد و اینها نیز اهل بیت و اطرافیان خاص من هستند. امّ سلمه عرض کرد: آیا من از اهل تو نیستم؟ فرمود: تو بر خیر و نیکی هستی؛ ولی اینها اهل بیت من و اطرافیان خاص من هستند.»

یکی از راه های مشخص کردن مصادیق «اهل بیت» و زدودن هر نوع شک و تردید در مورد آن، شیوه خاصی بود که پیامبر اکرم(ص) اجرا نمود، و آن این است که پس از نزول آیه تطهیر، هر روز هنگام رفتن به نماز صبح، جلوی درِ خانه حضرت علی و فاطمه(ع) می ایستاد و ساکنان خانه را با عنوان «اهل بیت» مورد خطاب قرار می داد و دعوت به نماز می نمود و آیه تطهیر را تلاوت می کرد. )(2)( [1]