سوژه سخنرانی فاطمیه صفحه 432

1- مُجاهَرَهُ اللَّهِ سُبْحانَهُ بِالْمَعاصی تُعَجِّلُ النَّقِمَ؛ آشکارا خدای سبحان را نافرمانی کردن، به کیفرها شتاب می بخشد»؛ (غرر الحکم و درر الکلم، ص 100).

اصولاً گناه، همانند آتش است. وقتی این آتش در نقطه ای از جامعه روشن شود، باید کوشید تا خاموش، یا دست کم محاصره شود؛ اما اگر به آن، دامن زده شود و از نقطه ای به نقطه دیگر برده شود، حریق، همه جا را فرا خواهد گرفت و کسی قادر بر کنترل آن نخواهد بود.

از این گذشته، پلیدی گناه در نظر عامه مردم و حفظ ظاهر جامعه از آلودگیها، خود سدّ بزرگی در برابر فساد است که اشاعه فحشا و نشر گناه و تجاهر به فسق، این سد را می شکند، گناه را کوچک می کند و آلودگی به آن را ساده می نماید.

در حدیثی از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله می خوانیم: «اَلْمُذِیعُ بِالسَّیئَهِ مَخْذُولٌ وَالْمُسْتَتِرُ بِهَا مَغْفُورٌ لَه؛ )(1)( [1] فردی که گناه را نشر دهد مخذول و مطرود است و آنکه آن را پنهان می دارد، مشمول آمرزش الهی است.»

ذکر این نکته نیز لازم است که «اشاعه فحشا» اَشکال مختلفی دارد: