سوژه سخنرانی فاطمیه صفحه 446

1- نمل/ 90.

2- جن/ 23

آن یکی می گفت در عهد شعیب که خدا از من بسی دیده است، عیب

چند دید از من گناه و جرمهاوز کرم یزدان نمی گیرد مرا

حقتعالی گفت در گوش شعیب در جواب او فصیح از راه غیب

که بگفتی چند کردم من گناه وز کرم نگرفت در جرمم اله

عکس می گویی و مغلوب ای سفیه ای رها کرده ره و بگرفته تیه

چند چندت گیرم و تو بی خبردر سلاسل مانده ای پا تا به سر

زنگ تو بر توست ای دیگ سیاه کرد، سیمای درونت را تباه

بر دلت زنگار بر زنگارهاجمع شد تا کور شد ز اسرارها

یعنی تو بر عکس فکر می کنی. اگر خداوند، تو را عقوبت می کرد و تو قابلیت چنین مجازاتی را داشتی، آن وقت ممکن بود عقوبت تو، عذاب نباشد؛ بلکه لطف و رحمت باشد؛ زیرا احیاناً سبب بیداری تو می شد؛ اما آنچه اکنون، گرفتار آن هستی، صد در صد عقوبت است. )(1)( [1]

ادامه دارد... .