خطبه
اَعوذُ بِالله مِنَ الشیطان الرَّجیم
بسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیم
اَلحَمدُلله ربِّ العالمین بارِی الخَلائِق اَجمَعین جامِعِ الناس لِیَومٍ لارَیبَ فیه ، ثُمَ الصَلوهُ و السَلام عَلی سَیِدَنا و نَبیّنا اَبِی القاسِم مُحَمَّد صَلَّیَ الله عَلَیه وَ آلِهِ و َسَلّم و علی اَهلِ بَیتِهِ اَلاطیبینَ, الهداه المهدیین لا سیما بَقیَّه الله فی الارضین الحُجَّهِ بن الحَسَن العَسکَری عجَّلَ الله تعالی فَرَجَهُ الشریف وَ لَعنَهُ الله عَلی اَعدائِهِم أجمَعین من الآن الی قیام یوم الدین .
شعر
یا صاحب الزمان
تا نیایی نشینی ، ننشانی آتش
آتش عشق تو شعله کشد در دل من
یا صاحب الزمان
عقده از دل بگشا لب بگشا بهر سخن
ورنه ای عقده گشا حل نشود، مشکل من
کی شود دیده ز دیدار تو روشن
نور گیرد ز تو این دیده ناقابل من
یا صاحب الزمان، یا صاحب الزمان
آیه مورد بحث
وَ بَعد فقد قالَ الحکیم فی القرآن العَظیم
«وَ اِذِ ابْتَلی اِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ قالَ اِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ اِماماً قالَ و مِنْ ذُرِّیَّتی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ» (1)
سوره بقر
صَدَقَ الله العَلی العظیم