پرماجرای دیگری هنوز پیش روست تا برایت بگویم.
دیدارهایی دیگر
دخترم، سفر شام، سفر عجیب و مبارکی بود. حقایق جالبی در این سفر هویدا شد. علاوه بر خزیمه، دو تن از تاجرانی که در آن سفر حضور داشتند، نیز شگفتی دیگری را چنین نقل می کنند :
کاروان در کنار دیر راهبی به نام مُوَیهب فرود آمد. راهب مسیحی به نزد کاروانیان آمد و پرسید: شما کیستید؟
گفتیم: ما تاجرانی از اهل حرم، از قبیله ی قریش هستیم.
راهب پرسید: از کدامی ن طائفه ی قریش؟ پاسخ دادیم: از فلان طائفه و نام طائفه مان را گفتیم.
بار دیگر پرسید: آیا از قریشیان کس دیگری هم با شما آمده است؟ گفتیم: آری، جوانی از بنی هاشم که نامش محمد است.
راهب این بار هیجان زده شد و گفت: به خدا سوگند که از این پرسش ها تنها شناخت و دیدار او را اراده کرده بودم. او را به من بنمایانید. ما گفتیم: به خدا سوگند او در می ان قریش از جایگاه مهمی برخودار نیست. به او یتیم قریش می گویند و کارگزار زنی از قبیله ی قریش است که خدیجه نام دارد. سپس از او پرسیدیم: با او چه کار داری؟
راهب هنوز هیجان زده بود و سر تکان می داد و می گفت: به خدا سوگند که او خودش است. خواهش می کنم مرا به نزد او ببرید. به او گفتیم: وی را در بازار بُصری گذاشته و آمده ایم.
ما، در این سخن بودیم که به ناگاه دیدیم محمد از دور پیدا شد. راهب با خوشحالی پرسید: این جوان همان است که از او سخن می گفتید؟. راهب به سراغ محمد رفت و با او خلوت کرد و ساعتی به نجوا با او سخن گفت. سپس می ان دو چشم آن عزیز را بوسید و چیزی از آستینش به در آورد که ندانستیم چیست؛ اما محمد از گرفتن آن خودداری کرد.
راهب از او جدا شد و به نزد ما آمد و گفت: از من بشنوید و بدانید که به خدا سوگند این مرد پیامبر آخرالزمان است. به خدا سوگند به زودی او به پا خواهد خاست و مردم را دعوت می کند تا شهادت دهند که خدایی به جز « الله » نیست. این اندرز را از من بشنوید: آن گاه که این حادثه رخ داد، بی هیچ تردیدی از او پیروی کنید!
پس از این بیانات شگفت انگیز، راهب پرسید: آیا فرزندی برای عمویش ابوطالب می شناسید که به دنیا آمده و نامش علی باشد؟
این گونه پرسشها، پیوسته بر شگفتی ما می افزود، از این رو گفتیم: خیر، پسری با این نام برای ابوطالب نمی شناسیم؛ و نمی شناختیم.