نشانه های نورانی نبوت
دخترم، برخی حوادث در زندگی آدمی چنان اثرگذارند که انسان هیچ گاه آن حادثه و صحنه ی رخ دادنش را فراموش نمی کند. یکی از آن صحنه های فراموش ناشدنی که همی شه پیش روی من جلوه گری می کند، داستان آمدن پدرت به خانه پس از مبعوث شدن به پیامبری است.
آن روز بیست و هفتم رجب و چهل سالگی پدرت بود. هنگامی که به خانه آمد، آشکارا، نور عجیبی تمام خانه را فراگرفت. من شفگت زده به آن عزیز عرض کردم: این نور چیست؟ پدرت با اطمی نان تمام فرمود: این نور نبوت است. آن گاه به من فرمود: هم اینک تو هم بگو:
لا إلَهَ إلا اللّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ.
من، از همان روزی که در جمع زنان قریش در کنار کعبه، از آن مرد یهودی شنیدم که به آمدن پیامبر آخرالزمان بشارت داد و گفت که ممکن است یکی از شما زنان همسر او شوید، شور عجیبی دلم را فراگرفته بود. از همان آغاز آشنایی با پدرت می دانستم که وی ویژگی هایی دارد که یک انسان معمولی فاقد آن است. از این رو هیچ تردیدی نداشتم که پدرت پیامبر آخرالزمان است. اما به دو دلیل به نزد عمویم ورقه شتافتم: یکی برای آن که به گونه ای این خبر را به او هم بدهم، دیگر آن که قلبم اطمی نان بیشتری پیدا کند و بر ایمان و ایقانم افزوده گردد. برایت گفته بودم که عمویم ورقه، یکی از دانشمندان و قسّیسان مسیحی بود که تورات و انجیل را خوب می دانست.
پدرت به من گفته بود که جبرئیل بر او نازل شده است. من هم چون به نزد عمویم آمدم، نخستین پرسشم از او آن بود که جبرئیل کیست؟
ورقه، تا نام جبرئیل را شنید، حالش دگرگون شد و با احترام تمام گفت :
قُدُّوسٌ! قُدُّوسٌ! پاک و منزه است خداوند، پاک و منزه است خداوند! در سرزمی نی که خداوند عبادت نشود، نام جبرئیل برده نمی شود.
من به عمویم گفتم که محمد، همسرم، می گوید که جبرئیل به نزد او آمده است.
ورقه گفت: اگر جبرئیل بر این سرزمی ن فرود آمده باشد، خداوند، خیر بزرگی فرود آورده است. او سرّ بزرگ خداوندی است؛ همان سرّی که بر موسی و عیسی علیهما السلام وحی و رسالت را به ارمغان آورد.
من که بسیار ذوق زده شده بودم، پرسیدم: به من خبر بده، آیا در آن چه که از تورات و انجیل خوانده ای، چنان یافته ای که خداوند در این زمان پیامبری برمی انگیزد که یتیم خواهد بود و خداوند او را پناه می دهد و فقیر خواهد بود و خداوند او را بی نیاز می گرداند و زنی از قریش که برترین خاندان ایشان است، او را کفالت خواهد کرد؟
افزون بر آن نشانه ها، نشانه های دیگری که همگی در پدرت جمع بود و من پیشتر چیزهایی در باره ی آن ها شنیده بودم، بیان کردم.
در پی شنیدن سخنان من، عمویم این بار با اطمی نان بیشتری گفت: آری خدیجه جان، ویژگی هایی که برشمردی همان است که در وصف پیامبر آخرالزمان آمده است.