شانه اش نمایاند، راهب پیر نشانه ی نبوت را در می ان دو کتف آن حضرت زیارت کرد و بی درنگ و بی تردید، درحالی که می گفت قُدُّوسٌ، قُدُّوسٌ، به سجده افتاد و افزود: به خدا سوگند، تو همان پیامبری هستی که موسی و عیسی به تو بشارت داده اند.
آن گاه مرا مخاطب ساخت و گفت: آگاه باش ای خدیجه، به خدا سوگند، به زودی امری عظیم و خبری بس بزرگ برای همسرت آشکار خواهد شد.
آشکار شدن دعوت پیامبر و تهدید بت و بت پرستی، همان امر عظیم و خبری بزرگی بود که زلزله در جهان افکند.
عدّاس بار دیگر رو به پیامبر کرد و عرض نمود: به خدا سوگند، ای محمد اگر تا زمانی که تو دعوتت را آشکار کنی، زنده بمانم، بی تردید و باکمال مباهات،برای پیش برد هدف تو، پیشارویت، شمشیر خواهم زد.
سپس از پیامبر پرسید: آیا دستور جدیدی دریافته ای؟ رسول خدا فرمود: خیر.
عدّاس عرض کرد: به زودی دستور خواهی یافت تا دعوتت را آشکار کنی، سپس این مردم تو را دروغ گو خواهند انگاشت و تکذیبت خواهند کرد و پس از آن قومت قریش، تو را از شهرت بیرون خواهند کرد و البته خداوند و فرشتگانش، یاور تو خواهند بود. (1)
شرافت مسلمانی
دختر عزیزم، نمی دانی خاطره ی ماندگار مسلمانی علی و من، به عنوان نخستین مرد و زن مسلمان، تا چه اندازه برایم شیرین است.
هیچ گاه آن روز را فراموش نمی کنم. روزی که پدرت به پیامبری برانگیخته شد، روز دوشنبه بیست و هفتم ماه رجب بود.
یادت می آید که گفتم همان روز، هنگامی که از غار حرا بازگشت، شهادت به یگانگی خداوند و رسالت خودش را بر من عرضه کرد و من هم با کمال می ل پذیرفتم.
علی هم مانند من از پیش می دانست که پدرت چه مقاماتی دارد. او هنگام نزول نخستین وحی، خودش در غار حرا حضور داشت و نور ملکوتی وحی را می دید و بوی خوش نبوت را استشمام می کرد. (2) طبعاً او هم همان جا ایمان خودش را اعلام کرد.
روز سه شنبه، یعنی فردای روز بعثت، رسول خدا اصول و مبانی و معالم دین را بار دیگر بر ما عرضه کرد و از علی و من بر پایداری بر آن اصول، پیمان دوباره گرفت.
پدرت ما را خواست و فرمود: علی جان، خدیجه جان، شما به خاطر خشنودی خداوند اسلام آوردید و بدینسان تسلیم او شدید. اینک جبرئیل نزد من است و شما را به بیعت بر اسلام فرامی خواند. پس اسلام بیاورید تا سالم بمانید و اطاعت
1- بحارالانوار:18 228.
2- نهج البللاغه: خطبه ی قاصعه.