دارد! آدم، چون خواست به درگاه خداوند توبه کند، جبرئیل کلماتی به او القا کرد که با آن کلمات توبه اش پذیرفته شد. آن کلمات این بود:
یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ الْإحْسَان. (1)
ای خدای پسندیده، تو را به حق محمد و ای خدای برتر تو را به حق علی و ای خدای شکافنده تو را به حق فاطمه و ای خداوند نیکوکار تو را به حق حسن و حسین سوگند می دهم که توبه ی مرا بپذیری. ای خدایی که تمامی احسان ها ونیکی ها از توست، چنان کن که درخواست کردم.
نام های مبارک
فاطمه، هشت نام دیگر هم دارد: صدّیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدّثه و زهرا. (2)
دانستیم که چرا به او فاطمه می گویند. اینک بدانیم که نام های دیگر را از چه رو بر او نهاده اند.
* صدیقه یعنی بانویی که پیوسته بر یکتایی خداوند شهادت داده است و خدایی خالق یکتا را تصدیق کرده است.
صدیقه یعنی بانویی که از دل و درون به رسالت خدایی پدر ایمان داشته و آن را راست دانسته است.
صدیقه یعنی بانویی که بر امامت و وراثت و وزارت همسرش علی شهادت داده و آن را پذیرفته است.
صدیقه یعنی بانویی که گفتارش را با کردارش تصدیق کرده است.
صدیقه یعنی بانویی که پیوسته راست گفته و جز راست بر زبان نرانده است. (3)
و فاطمه صدیقه است.
* برکت، یعنی کثرت، یعنی رشد و نموّ، یعنی فزونی و مبارک یعنی وجود نازنینی که موجب فزونی خیر و باعث رشد و نمو می شود. (4) مبارک یعنی کسی که بسی به دیگران منفعت می رساند. (5)
و فاطمه مبارکه است. یادتان می آید که پیشتر آوردیم که « کوثر » یعنی خیر فراوان. اینک می خوانیم که مبارک یعنی کسی که موجب خیر فراوان می شود. به این ترتیب نمی توان گفت که فاطمه که مبارکه است، نه تنها « کوثر » است، بلکه موجب و علت « کوثر » است؛ چون « مبارکه » است!
* خداوند در وصف فاطمه و پدر و همسر و دو پسرش فرموده است:
همانا خداوند اراده فرموده است تا پلیدی و پلشتی را از شما اهل بیت بزداید و شما را کاملاً پاک و طاهر گرداند. (6)
از این روست که به فاطمه « طاهره » می گوییم.
* زکی یا زکو به دو معناست: یا به معنای رشد و نموّ و بالندگی و در نتیجه فزونی است و یا به معنای پاکی و طهارت است.
1- بحارالانوار:44 245.
2- قالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام : لِفَاطِمَهَ علیها السلام تِسْعَهُ أسْمَاءَ عِنْدَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ : فاطِمَهُ وَ الصِّدِّیقَهُ وَ الْمُبارَکَهُ وَ الطّاهِرَهُ وَ الزَّکِیَّهُ وَ الرّاضِیَهُ وَ الْمَرْضِیَّهُ وَ الْمُحَدَّثَهُ وَ الزَّهْراءُ. امالی صدوق: 592 و خصال:2 414 و علل الشرائع:1 178؛ بحارالانوار:43 10.
3- لسان العرب ذیل « صدق »
4- لسان العرب ذیل « برک »
5- حضرت عیسی علیه السلام در گهواره گفت: َّ وَ جَعَلَنِی مُبارَکاً أیْنَ ما کُنْت : خداوند مرا، هر کجا که باشم، مبارک قرار داده است. امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: مبارک یعنی کسی که بسیار منفعت می رساند. کافی:2 165؛ بحارالانوار:14 208.
6- إنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً. احزاب: 33.