جنة العاصمة صفحه 12

حدیث 09

اشاره

در جلد هفتم بحار از کتاب روض‌الجنان باسناد خود مرفوعا از جابر بن یزید جعفی از حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام روایت کرده قال قال ابوجعفر محمّد بن علی الباقر علیه‌السّلام یا جابر کان اللّه و لا شی‌ء غیره و لا معلوم و لا مجهول فاوّل ما ابتدء من خلق خلقه ان خلق محمّدا صلی اللّه علیه و آله وَ خلقنا اهل‌البیت مَعَه من نور عظمته فاوقفنا اظلّة خضراء بین یدیه حیث لا سماء و لا ارض و لا مکان و لا لیل و لا نهار و لا شمس و لا قمر یفصل نورنا من نور ربّنا کشعاع الشمس من الشمس نسبح اللّه و نقدسّه و نحمده و نعبده حق عبادته (الی آخر الحدیث)

ترجمه حدیث 09

یعنی گفت جابر که فرمود ابوجعفر محمد بن علیّ الباقر علیهماالسّلام ای جابر خدا بود و چیزی غیر او نبود و هیچ دانسته شده و ندانسته‌ای نبود پس اوّل آفریده‌ای که ابتدا به آفرینش آن کرد این بود که آفرید محمد صلی الله علیه و آله را و آفرید ما را با او که اهل‌بیت او هستیم از نور عظمت خود و ما را واقف گردانید در مقابل خود در سایه‌های سبزی وقتی که نه آسمانی بود و نه زمینی و نه مکانی و نه شبی و نه روزی و نه آفتابی و نه ماهی جدا می‌شد نور ما از نور پروردگار ما همچنانکه شعاع آفتاب از آفتاب جدا می‌شود در حالتی که تسبیح و تقدیس و حمد می‌کردیم او را و بندگی می‌کردیم او را حق بندگی کردن او- (تا آخر حدیث که محلّ شاهد از آن را در اینجا ذکر کردیم)

حدیث 10

اشاره

و نیز در همان کتاب از کتاب مشارق‌الانوار برسی از کتاب واحده به سند خود از ابی‌حمزه ثمالی از حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام روایت کرده که فرمود انّ اللّه سبحانه تفرّد فی وحدانیّته ثم تکلّم بکلمة فصارت نوراً ثمّ خلق من ذلک النّور محمّدا و علیّاً و عترة علیهم‌السّلام ثم تکلّم بکلمة فصارت روحاً و اسکنها فی ذلک النّور واسکنه فی ابداننا فنحن روح اللّه و کلمته احتجب بنا عن خلقه فما زلنا فی ظل عرشه خضراء مسبّحین نسبّحه و نقدّسه حیث لا شمس و لا قمر و لا عین تطرف ثم خلق شیعتنا و انّما سمّوا شیعة لانهم خلقوا من شعاع نورنا

ترجمه حدیث 10

یعنی به درستی و راستی که خدای سبحانه تنها بود در یگانگی خود پس تکلم کرد به کلمه‌ای آن کلمه نوری شد و از آن نور محمّد و علیّ و عترت علیهم‌السلام را آفرید پس تکلم کرد به کلمه‌ای که آن روحی شد که ساکن گردانید آن روح را در آن نور و ساکن گردانید آن را در بدنهای ما پس مائیم روح خدا و کلمه او که ما را از خلق خود پوشانید و همیشه در سایه سبز عرش او تسبیح‌کنندگان بودیم و او را تسبیح و