جنة العاصمة صفحه 231

الّا المودّة فی القربی قال قرابتی او قرابتک قال قرابتی قال هات ابایعک فعلی من لا یحب قرابتک لعنة اللّه فقال النبی صلّی الله علیه وَ سلّم آمین

یعنی عربی آمد نزد پیغمبر صلی الله علیه و سلّم و گفت یا محمد اسلام را بر من عرضه کن فرمود شهادت ده به اینکه نیست خدائی غیر از خدائی که یگانه است و شریکی ندارد و به اینکه محمد بنده او و فرستاده او است عرب گفت آیا از من مزدی می‌خواهی فرمود نه مگر دوستی کردن در حق خویشاوندان گفت خویشاوندان من یا خویشاوندان تو فرمود خویشاوندان من گفت بیاور دست خود را تا بیعت کنم با تو، بر کسی که خویشاوند تو را دوست ندارد لعنت خدا باد پیغمبر صلی الله علیه و سلم فرمود آمین

این خبر نیز از حافظ ابی‌نعیم از محمد بن احمد بن مخلّد از حافظ ابن ابی‌شیبه به اسناد او روایت شده

حدیث 03

حافظ طبری و ابن عساکر و حاکم حسکانی در شواهد التنزیل به چند طریق از ابی‌امامه باهلی روایت کرده‌اند که گفت قال رسول‌اللّه صلی اللّه علیه و سلّم ان اللّه خلق الانبیاء من اشجار شتّی و خلقنی من شجرة واحدة فانا اصلها و علی فرعها و فاطمة لقاحها والحسن والحسین ثمرها فمن تعلق بغصن من اغصانها نجی و من زاغ عنها هوی و لو انّ عبداً عبداللّه بین الصّفا والمروة الف عام ثم الف عام ثم الف عام ثم لم یدرک صحبتنا اکبّه اللّه علی منخریه فی النّار ثم تلاقل لا اسئلکم علیه اجرا الّا المودّة فی القربی

یعنی گفت رسول خدا صلی الله علیه و سلم که خدا آفرید پیغمبران را از درختهای پراکنده و آفرید مرا از یک درخت که من ریشه آنم و علی شاخه آنست و فاطمه پیوند آنست و حسن و حسین میوه آنند پس کسی که آویخته شود به شاخه‌ای از شاخه‌های آن نجات می‌یابد و کسی که از آن روی بگرداند هلاک می‌شود و اگر بنده‌ای بندگی کند خدای را در میان صفا و مروه هزار سال و پس از آن هزار سال و پس از آن هزار سال خدا او را بر رو در آتش می‌اندازد پس این آیه را خواند قل لا اسئلکم علیه اجراً الا المودّة فی القربی

گنجی شافعی نیز در کتاب کفایة در صفحه 178 چاپ نجف این حدیث را روایت کرده و گفته که این حدیث نیکوی عالی است طبری در کتاب معجم خود و محدث شام در کتاب خود بطرق مختلفه روایت کرده‌اند

حدیث 04

احمد بن حنبل و ابی‌حاتم از ابن عباس روایت کرده‌اند در تفسیر آیه و من یقترف حسنة که ابن عباس گفت المودّة لال محمّد- و این روایت را ثعلبی نیز در تفسیر خود مسنداً- وابن صبّاغ مالکی در کتاب