فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 119

1- 98. بحارالانوار، ج 48، ص 112.

2- 99. تاریخ بغداد، ج 1، ص 316.

3- 100. المناقب، ص 229.

«محب الدین طبری» در «ذخایر العقبی»،

«جوینی» در «فرائد السمطین»،

«ذهبی» در «میزان الاعتدال»،

«ابن حجرمکی» در «الصواعق» ص 74،

«متقی هندی» در «منتخب کنز العمال»،

«زرقانی» در شرح «المواهب اللدینه»،

و «قندوزی» در «ینابیع الموده» ص 183، روایت کرده اند.

3- و نیز «نسائی» در «خصائص امیر مومنان» از «محمد بن اسامه» و او از پدرش آورده است که پیامبر به امیر مومنان فرمود:

«اما تو ای «علی»! داماد من و پدر فرزندانم هستی! تو از من هستی و من از تو.»

4- و نیز از «اسامه» آورده است که:

شبی بخاطر کاری که پیش آمد درب خانه ی پیامبر را زدم. پیامبر بیرون آمد در حالی که گویی در آغوش و زیر لباس خویش چیزی داشت که من نفهمیدم چیست.

هنگامی که کارم تمام شد گفتم: ای پیامبر خدا! زیر لباستان چیست؟

آن حضرت لباس خویش را کنار زد و من دیدم که «حسن» و «حسین» هستند.

آنگاه رو به من کرد و فرمود: اسامه! این دو تن پسران من و پسران دخترم «فاطمه» هستند. و رو به آسمان نمود و گفت: بار خدایا! تو می دانی که من این دو را دوست می دارم، تو هم دوست داشته باش.

انکار این واقعیت

به هر حال روایاتی که به صراحت بیانگر این حقیقت اند که امام حسن و حسین دو فرزند گرانمایه ی پیامبرند، بسیار است. با این وصف برخی عناصر نادان در انکار این