فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 346

1- 226. سوره 36، آیه 12.

خواهند شد. لعنت خدا بر کسانی باد که بر این دو نور دیده ام ستم روا دارند! آنگاه نیایشگرانه فرمود:

بار خدایا! من این دو تن را با شایسته ترین مرد ایمان که پدرشان علی باشد همه را به تو می سپارم.

آیا با من سخن نمی گویی؟

و شما خواننده ی گرامی دیگر از سوز دل «فاطمه» و گریه او در آن لحظات دشواری که پدر گرانمایه اش را در آستانه ی رحلت نظاره می کرد مگو و مپرس.

فاطمه با اشکهای ریزان پدر را می خواند و می گفت:

پدر جان! جان «فاطمه» بقربانت،

پدر! سر و جانم به فدایت، آیا با من سخن نمی گویی؟

پدر جان! من به تو می نگرم و می بینم که در آستانه ی فراق و پروازی، و سپاهیان مرگ را می بینم که بر گردت حلقه زده اند.

پیامبر فرمود: آری دخت فرزانه ام! لحظه جدایی است. سلام من بر تو باد.

در «کشف الغمه» در این مورد آورده است که سپس پیامبر فرمود: دخت گرانمایه ام! تو پس از من مورد ستم قرار خواهی گرفت و ستمکاران تو را تضعیف خواهند نمود. هر کسی تو را بیازارد مرا آزرده است و هر کس به تو ستم روا دارد، به من ستم روا داشته است. هر کس به راه و رسم تو بپیوندد، به من و راه و رسم من پیوسته است و هر کس از راه و رسم تو جدا شود، از راه و رسم من جدا شده است و هر کس با تو انصاف ورزد، با من انصاف ورزیده است. چرا که تو از من هستی و من از تو، تو پاره ی تن من و از روح من هستی.

آنگاه فرمود: در بارگاه خدا از بیدادگران امت در مورد رفتارشان با تو شکایت خواهم کرد.