فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 368

1- 233. شرح قصیده محمد حافظ ابراهیم، ص 38

2- 234. ملل و نحل شهرستانی، ص 83.

3- 235. انساب الاشراف، ج 1، ص 404 الوافی بالوفیات، ج 5، ص 374 لسان المیزان، ج 1، ص 268 میزان الاعتدال، ج 1، ص 139.

9- «ابن خذابه» یا «خرذاذبه» به نقل از «زید بن اسلم» در این مورد آورده است که: من از جمله کسانی بودم که به هنگام بیعت نکردن علی و یارانش به همراه «عمر» هیزم به در خانه ی دخت پیامبر «فاطمه» می بردیم. و خود ناظر بودم که «عمر» به «فاطمه» گفت: از سرای خویش بیرون بیا وگرنه خانه را با هر که که در درون آن باشد به شعله های آتش خواهم سپرد! و این در حالی بود که می دانستیم در آن خانه، «علی» و «فاطمه» و «حسن» و «حسین» و گروهی از یاران پیامبر حضور دارند.

«فاطمه» به «عمر» فرمود: آیا خانه ی مرا که خود و فرزندانم در آن هستیم، به آتش می کشی؟

«عمر» پاسخ داد: به خدای سوگند آری، مگر اینکه همه بیرون بیایند و با ابوبکر بیعت کنند!!

دریافت ها

آنچه ترسیم شد، همه و همه بخشی از حقایقی بود که من در کتابهای معتبر اهل سنت بدانها دست یافتم و چه بسا که دیگر پژوهشگران و نویسندگان، بتوانند به مدارک و منابع بیشتری در کتابهای تاریخی در این رابطه، دست یابند. بنظر می رسد که پس از ترسیم این حقایق و نصوص صریح تاریخی و روایی نکاتی چند برای ما روشن می شود که از آن جمله اند:

1- این واقعیت دریافت می گردد که موضع گیری و عملکرد برخی از مسلمانان در برابر خاندان وحی و رسالت چگونه بود؟!

2- و نیز روشن می شود که برخی از چهره ها، چگونه نه حرمت سالار بانوان علیهاالسلام را رعایت نمودند، و نه حرمت خانه و اقامتگاه او را. نه حرمت شوی گرانقدرش امیر مومنان را داشتند و نه شکوه و عظمت معنوی دو نور دیده اش «حسن» و «حسین» را، و نه حتی حرمت پیامبر خدا را در مورد آنان رعایت کردند.