فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 606

و کیفر و عذاب تو از همه سخت تر است، پس داد ما را از آن بیدادگران بستان و آنان را به کیفر دردناکت گرفتار ساز.

با این دو فراز جانبخش از نیایش خالصانه به بارگاه خدا، سخن بانوی سرفراز گیتی در مورد رویدادهای تاسف بار پس از رحلت پیامبر و موضعگیری دولت غاصب و واکنش مردم در برابر آن، به پایان رسید.

هان ای آزادزن!

امیر مومنان نیز با همه ی وجود به شکایتها و گلایه ها، دردها و رنجها و سخنان اندیشمندانه ی او، که از دلی شعله ور و سوزان و قلبی دردمند و اندوه زده زبانه می کشید، گوش جان سپرد. و اینک هنگامه ی آن فرامی رسد که به سخنان حکیمانه ی بانوی بانوان پاسخ گوید و موضع خویش را در برابر رویدادهای وخامت باری که دل دخت فرزانه ی پیامبر را به درد آورده و او را نگران دین و دفتر و قرآن و عترت و آینده ی جامعه ساخته است ترسیم کند.

آن حضرت از اینجا آغاز کرد:

«لاویل علیک...»

هان ای دخت فرزانه ی پیامبر!

ای آزاد زن!

وای بر تو نیست!

و این پاسخ جمله ای است که فاطمه علیهاالسلام فرمود: وای بر من!

امیر مومنان می فرماید:

نه، هرگز وای بر تو نیست و هرگز زیبنده ی تو هم نخواهد شد.

«الویل لشانئک»

بلکه «وای»، شایسته و برازنده ی دشمن کینه توز تو است.