فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 621

صحت و بیماری، آنگونه که احساس می کند بازمی گوید. زنان مدینه از بیماری «فاطمه» پرسیدند اما آن بانوی اندیشمند از تخفیف رنج و بیماری و یا سلامت و صحت جسمی خویش پاسخ نگفت، بلکه در پاسخ آنان به بیان دردها و رنجهای درونی و مصائب خویش پرداخت، چرا که بحث از اینها را که برخاسته از تحول نامطلوب اجتماعی و رخدادهای فاجعه بار پس از رحلت پیامبر بود، لازم تر از سخن گفتن در مورد وضعیت جسمی خویش ارزیابی می نمود. بویژه که همین رویدادهای تاسف بار بود که آن حضرت را به بستر بیماری کشانده و سلامت و شادابی جوانی و بهاران زندگی را از آن وجود گرانمایه سلب کرده بود.

بر این باور سخن از علت و عامل، به از پرداختن به معلول خواهد بود.

به همین جهت دخت فرزانه ی پیامبر آنگونه که شایسته ی حال و مقام بود به پاسخ پرسش زنان پرداخت و با اینکه بر اثر صدمات وارده در بستر بیماری بود، سخنرانی پرمحتوا و شگرفی با رعایت عالی ترین اصول فصاحت و بلاغت و ظریف ترین ادب و هنر و ریزه کاری های دقیق علمی و دینی و روانی- در بالاترین سطح ممکن- ایراد فرمود. بگونه ای که شما خواننده ی پژوهشگر با تعمق در آن دچار شگفتی خواهی شد.

اینک این شما و این هم شرحی کوتاه بر بیانات برترین بانوی جهان هستی.

طرح مسایل اساسی و بیان حقایق

اشاره

آری دخت یگانه ی پیامبر در آغاز سخن به نفرت و بیزاری خویش از زندگی و از زیستن در جامعه ای اشاره می کند که گویی به ارزشهای والای انسانی و اسلامی ایمان ندارد و برای صیانت از آنها بهایی نمی دهد.

«اصبحت- والله- عائفه لدنیا کن، قالیه لرجالکن»

واقعیت این است که نه تنها دور از انتظار نبود که بسیار بجا هم بود و آن فرزانه ی عصرها و نسلها مراتب خشم و بیزاری خویش را از مردنمایان «مدینه» آشکار سازد.