فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 676

1- 361. سوره 36،آیه 30.

آیا در حالی که پذیرش حق و عدالت خوشایند شما نیست، ما می توانیم شما را بدان مجبور سازیم؟

این فراز را بانوی سرفراز گیتی، از قرآن شریف برگرفته است که نوح پیامبر به قوم سرکش خود می فرماید:

«قال یا قوم ارایتم ان کنت علی بینه من ربی و آتانی رحمه من عنده فعمیت علیکم انلزمکموها و انتم لها کارهون.» (1) .

آیا براستی از من می خواهید که شما را بر شناخت عمیق و اساسی حق و عمل به آن بی آنکه شور و عشق حق شناسی داشته باشید، وادارم؟

چنین کاری برای من میسر نیست و خدا این وظیفه را برای ما نشناخته است. آنچه بر من لازم است، این حقیقت می باشد که شمایان را در پرتو دلیل و برهان، به راه نجات و نیکبختی رهنمون گردم و هرگز از وظایف من این نیست که شما را به شناخت حق و عمل بدان مجبور سازم.

و اینجا بود که دخت فرزانه ی پیامبر رشته ی سخن تاریخی خویش را با زنان مدینه را به پایان برد و آنان سراپا سوز و گداز و در اوج شرمندگی و واماندگی برخاستند و رفتند.

با بهانه جویان و عذرتراشان

راوی روایت «سوید بن غفله» پس از آوردن سخنان جانسوز فاطمه علیهاالسلام می گوید: زنان مهاجر و انصار به خانه های خویش بازگشتند و بیانات تاریخساز آن حضرت را به مردان خویش بازگفتند. آنگاه بود که گروهی از مهاجر و انصار در پوشش ندامت و پشیمانی به منظور عذرخواهی از جنایاتی که رخ داده بود به سرای دختر پیامبر آمدند.

از نکات تاسف انگیز در این مورد این است که این جریان در همین نقطه در پرده ی