فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 728

حنوط بهشت

اشاره

بی تردید بانوی سرفراز گیتی، وصیتهای دیگری نیز به شوی ارجمندش داشت که جنبه ی شخصی دارد، گرچه همه ی آنها آموزنده است.

برای نمونه آن حضرت به همتای گرانقدرش وصیت کرد که گاه و بیگاه بر کنار آرامگاه او حاضر شود و در فرصتهای گوناگون در کنار مزار او آیاتی از قرآن شریف را تلاوت کند...

و آنگاه از «اسماء» یکی از شاگردان و دوستان باوفای خویش، حنوط بهشت را که فرشته ی وحی برای پدرش آورده بود، خواست و او نیز به دستور بانویش آن را آورد و در کنار سر او نهاد.

حنوط چیست؟

واژه ی «حنوط» عبادت از سدر و کافور است.

از امیر مومنان آورده اند که در این مورد از جمله فرمود: پیامبر گرامی اندکی پیش از رحلت خویش مرا فراخواند و در حالی که من و دخت ارجمندش «فاطمه» در حضورش بودیم خطاب به ما دو تن فرمود: «علی جان! «فاطمه» جان! این حنوط بهشتی است که فرشته ی وحی برای من از بهشت آورده است. او با نثار درودی گرم بر شما، می گوید بخشی از آن را برای پیامبر و بقیه ی آن را برای خود بردارید.»

فاطمه گفت: پدر جان! به دیده منت، یک سوم این حنوط از آن شما باشد و بقیه ی آن نزد امیر مومنان بماند.

پیامبر از شنیدن این سخن گریه کرد و دخت فرزانه ی خویش را به سینه چسبانید و فرمود: ای درود خدا بر دخت رستگار شده، خردمند، راه یافته و الهام شده ام!

آنگاه به امیر مومنان فرمود: شما در مورد باقی مانده ی حنوط چه نظری دارید؟