فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 735

1- 379. بحارالانوار، ج 43. بیت الاحزان، ص 152.

پس از شهادت

اشاره

کران تا کران مدینه را گریه های جانسوز فراگرفت و مردم بسان روز رحلت تکاندهنده و غمبار پیامبر، حیرت زده و سرگردان خویشتن را گم کرده و یکپارچه به شیون و ناله برخاستند.

زنان شهر همگی در سرای فاطمه علیهاالسلام گرد آمدند و دیدند که بانوی بانوان در اطاق خویش خفته است و در گرد بسترش کودکان ارجمندش که در سوگ مادر جوان خویش نشسته اند، می سوزند و می گدازند...

از دیدن آن منظره ی جانسوز و جگرخراش، زنان مدینه چنان ناله ای از پرده ی دل زدند که شهر به لرزه درآمد و شیون کنان گفتند:

یا سیدتاه! یا بنت رسول الله!...

هان ای سالار زنان!...

ای مقتدا و الگوی شایسته کرداران و آگاهان!

ای دخت فرزانه ی پیامبر!...

و از پی آن مردم مدینه شتابان راه خانه ی علی علیه السلام را در پیش گرفتند و فشردگی جمعیت چنان بود که بسان یال اسب وصف شده است. همه بر گرد امیر مومنان و دو فرزند ارجمندش حسن و حسین گرد آمدند و با ناله های جانسوز آنان در سوگ «فاطمه» همگی ناله سر دادند...

دخت ارجمند فاطمه «ام کلثوم» می گریست و می گفت: یا ابتاه یا رسول الله! الان حقا فقدناک فقدا لا لقاء بعده ابدا.

پدر گرانمایه! ای پیامبر خدا! راستی که گویی اکنون در سوگ تو نشسته ایم و تازه تو را از دست داده ایم، آن هم از دست دادنی که تا روز رستاخیز دیگر دیداری نخواهد بود. «عایشه» نیز از راه رسید و کوشید تا راهی برای ورود به داخل خانه بیابد اما «اسماء»