عصمت کبری فاطمه ی زهرا سلام الله علیها صفحه 31

طهارت از نظر لغوی

طهارت (به فتح طا) از نظر لغت به معنای پاک شدن است. طهر بضم طا و سکون هاء به معنای پاک شدن، پاکی، پاک شدن زن از حیض و طَهُور به معنای پاک، پاک کننده، آنچه با آن چیزی را بشویند و پاک کنند (مانند آب).(1)

اصطلاح فقهی و ادبی طهارت

آقایان فقها در تعریف طهارت چنین فرموده اند:

ثُمَّ الطّهاره علی ما عُلِمَ من تعریفها، اِسْمٌ للوضوء و الغُسل و التیمم الرافع للحدث او المبیح للصلاه علی المشهور.(2)

یعنی طهارت بر آنچه که از تعریفش معلوم شده است اسم است برای سه چیز:

وضو و غسل و تیمم که رافع حدث یا مبیح نماز است.

بر قول مشهور:

و هی لغه النظافه و شرعاً استعمال طهور مشروط بالنیه و الطهور هو الماء و التراب قال الله تعالی: «وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءٌ طَهُورا»(3)

و قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم: جُعِلَتْ لِی الْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً.

از لحاظ لغوی؛ طهارت نظافت و پاکیزگی از چرکی هاست و شرعاً استعمال طهور است. طهور صیغه ی مبالغه ی طاهر است و در اینجا مقصود این است که آب ذاتاً پاک است و چیزهای دیگر غیر از خودش را هم پاک می کند. طهور به حسب استعمال، متعدی است ولو به حسب وضع لغوی لازم است.

1- طَهَرَ طُهْراً و طَهُوراً و طهارَهً: پاک گردید. اَطهار، جمع طاهر. طَهَرَتِ المراَهُ: حیض زن منقطع شد. طَهَّرَهُ تطهیرا: پاک گردانید آن را. اَطْهار جمع طُهْر: ایام پاکی زن از حیض و غیره. طَهور: طهارت کردن آنچه به آن طهارت کنند پاک و پاک کننده. فرهنگ عمید و فرهنگ جامع
2- لمعه شهید رحمه الله
3- سوره ی فرقان آیه ی 48