بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 200

«فمنها اُمّ‌اسماء، ذکره الخوارزمی فی مقتله و لعلّه لتعدّد أسمائها الحسنی، الحاکیه عن صفاتها العُلیا و مناقبها العظمی.» (181)

اُمّ‌ابیها

مهمترین کنیه‌ی فاطمه‌ی زهراء (س) «اُمّ‌ابیها» می‌باشد. برای این کنیه معانی متفاوتی شده است.

بعضی این کنیه را صِرف محبّت پدر به فرزند دانسته‌اند و می‌گویند انسان هرگاه فرزند خود را زیاد دوست بدارد و بخواهد این محبّت را ابراز کند، به فرزندش می‌گوید:

«بابا»، «مادر» و این در تکلّم عموم مردم رایج است.

بنابراین، کنیه‌ی «امّ ابیها» نوعی ابراز محبّت شدید از طرف پیامبر (ص) به فاطمه‌ی زهرا (س) بوده است.

و شاید اینکه پیامبر (ص) به او می‌گوید:

«ای مادر پدر» به این علّت باشد که فاطمه‌ی زهراء (س)، مانند مادری مهربان، برای پدر خود زحمت می‌کشید. خاکستر از سر و رویش پاک می‌کرد، جراحات او را پانسمان می‌کرد و کارهایی را که یک مادر در حق فرزند خود انجام می‌دهد، ایشان برای پدر انجام می‌داد.

و معنای دیگر آنکه، پیامبر (ص) مانند فرزند، با دخترش برخورد می‌کرد، دستش را می‌بوسید، همانگونه که فرزند در مقابل مادر باید چنین باشد، در برابر حضرت زهراء (س)، تمام قد برمی‌خاست، در هنگام سفر از او خداحافظی می‌کرد و هنگام بازگشت از سفر اولین دیدارش از زهرای مرضیه (س) بود.

این عملی است که هر فرزند مؤدّب به آداب الهی آن را انجام می‌دهد.