بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 2121

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود : یا اباالحسن ! پیش بیا . همین که در محضر پیامبر صلی الله علیه و آله نشست ، فرمود : تو مرا خبر می دهی یا من تو را خبر دهم ؟

علی علیه السلام فرمود : شنیدن حدیث از شما بهتر است ای رسول خدا . حضرت فرمود : بر فاطمه علیهاالسلام داخل شدی و به تو چنین و چنان گفت و همان دم برگشتی . علی علیه السلام فرمود : آیا نور فاطمه علیهاالسلام از نور ما است ؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود : آیا نمی دانی ؟ پس علی علیه السلام به سجده افتاده خدا را شکر کرد . عمار گفت : پس امیر مؤ منان علیه السلام از محضر پیامبر صلی الله علیه و آله خارج شده و بر فاطمه علیهاالسلام وارد شد و من همراهش وارد شدم . فاطمه علیهاالسلام فرمود : گویا خدمت پدرم رفتی و آنچه را که به تو گفته بودم ، به عرضش رساندی .

فرمود : آری ، فاطمه جان . فاطمه علیهاالسلام فرمود : بدان ای اباالحسن ! خداوند نور مرا خلق کرد در حالی که او را تسبیح می گفت و این نور را به درختی از درختان بهشت سپرد و این درخت بر اثر نور من نورافشانی می کرد تا این که پدرم در وقت معراج ، وارد بهشت شد ، خداوند همان وقت بر دل پدرم انداخت تا میوه ای از همان درخت بچیند و تناول کند ، سپس این نور را به مادرم سپرد که مرا به دنیا آورد و من از همان نور می باشم . . . . (143)

اهتمام فاطمه علیهاالسلام نسبت به احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله

از برخورد حضرت فاطمه علیهاالسلام نسبت به حفظ و نگهداری احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله چنین بر می آید که وی به احادیث و آثار پیامبر صلی الله علیه و آله بیش از هر چیز اهمیت می داد تا جائی که برای لحظاتی یکی از همان احادیث را در کنار خود ندید ، سخت برآشفته و از خادمه خود خواست تا هر چه زودتر آن را پیدا نموده و حاضر سازد .

شقیق بن سلمه از ابن مسعود نقل کرده است : مردی به حضور فاطمه علیهاالسلام رسید . گفت : ای دختر رسول خدا ! آیا از پیامبر صلی الله علیه و آله چیزی نزد شما مانده است که به من مرحمت کنید ، حضرت به خدمتکار خود فرمود : آن جریده را بیاور . خدمتکار به جست و جوی پرداخت ولی آن را پیدا نکرد .

حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمود : وای بر تو ، آن جریده نزد من با حسن و حسین برابری می کند . خدمتکار پس از جست و جوی بسیار آن را در ظرف خاکروبه انداخته است . و در این جریده چنین نوشته بود :

حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود : لیس من المؤ منین من لم یاءمن جاره بوائقه و من کان یؤ من بالله و الیوم الاخر فلا یؤ ذی جاره و من کان یؤ من بالله والیوم الاخر فلیقل خیرا او یسکت . ان الله تعالی یحب الخیر الحلیم المتعفف و یبغض الفاحش العنید البزاء السائل الملحف . ان الحیاء من الایمان والایمان فی الجنة ؛ از مؤ منین نیست کسی که همسایه از آزار وی در امان نباشد ، هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید سخن خوب بگوید وگرنه ساکت باشد . خدای متعال اهل خیر بردبار عفیف را دوست می دارد و شخص بد زبان و سست و لجوج را دشمن می دارد . حیا از ایمان است و صاحب ایمان در بهشت است و فحش از زشت گفتار و زشت گفتار هم در آتش است . (144)

چرا از فاطمه احادیث کمی بر جای مانده ؟