بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 302

مادرم، فاطمه (س)، ای دختر رسول‌اللَّه (ص)!

و بدین گونه در آن لحظات سوز تب، نوعی تشفّی دل و مرهم غم و تسکین خاطر می‌جست و جان و روح خود را با نام زیبای محبوب و معشوق و مادر عزیز خود، عطرآگین و سکون‌آمیز می‌ساخت. (274)

امام صادق (ع) و یاد مادر

علاوه بر رسول خدا و امیرالمؤمنین و حسنین (ع) که زندگی روزمره و مستقیم با حضرت فاطمه (س) داشته‌اند و از او پیش از وفات و بعد از آن بسیار یاد می‌کردند، سایر ائمه (ع) نیز در فرصتهای مختلف به تناسب، از او یاد می‌نمودند.

ابوبصیر می‌گوید:

روزی صحبت فاطمه (س) در میان بود، حضرت امام صادق (ع) پس از ذکر تاریخ وفات آن بانو، فرمودند:

مادرم فاطمه (س) در اثر ضربت قنفذ (غلام خلیفه دوم) از دنیا رفت، که به امر اربابش به فاطمه (س) زد و آن حضرت بچه‌اش را سقط کرده و شدیداً مریض شد و سپس وفات نمود.

و کان سبب وفاتها ان قنفذاً مولی عمر لکزها بنعل السّیف بامره فاسقطت محسنا و مرضت من ذلک مرضا شدیدا … (275)

و همچنین سکونی (از علمای بزرگ اهل سنّت در عصر آن حضرت) می‌گوید:

من وارد محضر امام صادق (ع) شدم، قیافه‌ام گرفته و محزون بود.