بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 307

امام رضا (ع) و یاد مادر

امام رضا ثامن‌الائمه (ع) نیز همچون دیگر فرزندان زهرای اطهر (س) و سلاله‌ی پاک پیامبر (ص)، علاقه شورانگیز و احترام خاص و اخلاص آمیزی نسبت به ساحت مقدّس مادرش زهرا (س) داشت.

همواره و در هر فرصتی، از آن بانوی بانوان بهشتی، تجلیل و تکریم به عمل می‌آورد و با اعتزاز و افتخار نام عزیزش را بر زبان جاری می‌ساخت. شدّت این شور و علاقه به حدّی بود که مخالفان و بدخواهان نیز به وسعت آن پی برده بودند و سعی داشتند که از این راه، با امام (ع) وارد مذاکره و گفتگو شوند به این ترتیب برای نیل به مقاصد خود، رضایت و خشنودی امام را جلب کنند و دل امام (ع) را با خود نرم سازند.

روزی امام رضا (ع) با فرزند دلبندش جوادالائمه (ع) نشسته بود و مأمون عباسی نیز در محضر آن دو بزرگوار حضور داشت.

آن روز امام (ع) حدیثی را در مدح مادرش فاطمه‌ی زهرا (س) بازگو فرمود.

مأمون نیز با شنیدن حدیث، به سخن آمد و گفت:

پدرم رشید از پدرش مهتدی، او هم از منصور، او هم از پدرش و او هم از جدش «ابن‌عباس» روایت کرده است که روزی ابن عباس خطاب به معاویه گفت:

آیا می‌دانی که چرا فاطمه (س)، فاطمه نامگذاری شده است؟

معاویه گفت:

نمی‌دانم