بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 426

صبح کرده‌ام در حالی که به خدا سوگند از دنیای شما متنفرم و آن را رها کرده‌ام و نسبت به مردان شما غضبناکم. با امتحانِ اول آنان را به دور افکندم و با آزمایش عمقِ ایمانشان، آنان را مورد غضب و ملامت قرار دادم.

پس ننگ بر کُند شدن شمشیر و بی‌استقامتی نیزه و اضطراب فکر و تزلزل روح جدیت و ترس از فتنه و جنگ! و چه بد است آنچه برای آینده‌ی خود مهیا کرده‌اند که خداوند بر آنان غضب کرده و دائماً در عذاب خواهند بود.

بنابراین چاره جز این نبود که قلاده‌ی آن را بر گردنشان افکندم و سنگینی آن را بر دوششان قرار دادم و ننگ آن را بر سرشان افکندم.

پس خیر از ظالمین دور باد و به بلا دچار شوند و از آثار نیک محروم باشند و از رحمت خدا دور گردند.

ویحهم!

أنی زحزحوها عن رواسی الرساله و قواعد النبوه و مهبط الروح الأمین (بالوحی المبین) و الطبین بأمر الدنیا والدین؟!

ألا ذلک هو الخسران المبین.

و ما الذی نقموا من ابی الحسن؟ نقموا واللَّه منه نکیر سیفه (وقله مبالاته لحتفه) و شده وطأته و نکال وقعته (و تبحره فی کتاب اللَّه) و تنمره فی ذات اللَّه (عز و جل).

از علی (ع) چه چیزی را نپسندیدند؟

وای بر آنان!