بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 433

علی (ع) آنقدر در راه خدا تلاش کرد که فرسوده شد و در امر الهی کوشید، مردی بود که محرم رازهای پیامبر (ص) به حساب می‌آمد، او سرور اولیاء اللَّه، آماده جهاد و خدمت، دلسوز مردم، پرتلاش و فعال بود …

مطرح کردن این صفات والا آن هم در محضر جمع آشفته و پر غوغای غاصبین بسیار ارزشمند و برای منافقین کوبنده بود، تا جایی که خلیفه‌ی اول، در آغاز سخنانش - در جواب فاطمه (س) - به برتری امیرالمؤمنین (ع) و اخوت او با رسول خدا (ص) اعتراف می‌کند.

و در خطبه‌ای که فاطمه (س) برای زنان مدینه ایراد کرد، صریحاً فرمود:

و ما الذی نقموا من ابی الحسن؟

نقموا منه واللَّه نکیر سیفه و قله مبالاته بحتفه و شده و طأته و نکال و قعته و تنمره فی ذات اللَّه واللَّه لو تکافوا عن زمام نبذه رسول‌اللَّه الیه لاعتلقه و لساربهم سیراً سجحا، لایکلم خشاشه و لا یتعتع راکبه و لاوردهم منهلا صافیا …

چه باعث شد از امیرالمؤمنین (ع) اعراض کنند؟

اعراض نکردند مگر به خاطر شمشیر او که سران مشرکین را درو کرد و به اینکه او نسبت به مرگ بی‌اعتنا بود و در جنگ آن چنان پیش می‌رفت که دشمنان را می‌گرفت و می‌کشت و برای رضای خدا خشم می‌گرفت …

سوگند به خدا اگر زمام خلافت را که رسول خدا (ص) در اختیار علی (ع) قرار داده بود، از کف او خارج نمی‌ساختند، وی مردم را بدون مشکل پیش می‌برد و قافله را سالم به مقصد می‌رسانید و هیچ درد و رنجی متوجه آنان نمی‌شد، ولی …

فاطمه (س) در این فراز به طور صریح از ولایت به حق امیرالمؤمنین (ع) که از جانب خدا، پیامبر اسلام در اختیار وی قرار داده، سخن به میان آورده و مسیر صحیح خلافت علوی را ترسیم نموده و سپس به ستمهای وارده از سوی حکومت غاصبین پرداخته است …

فاطمه زهرا (س) از مهاجرین و انصار یاری می‌طلبد!