بانک جامع حضرت زهرا سلام الله علیها صفحه 445

و حتی در عباراتی دارد که شیخین جرأت و جسارت به علی (ع) را بعد از فاطمه (س) آن چنان شدت بخشیده و شخصیت بی‌نظیر وی را آن گونه خورد کردند، که وی را در میان مردم به فراموشی سپردند. (470)

مرحوم علامه محمد تقی مجلسی به نقل از بخاری در این باره می‌نویسند:

و کان لعلی (ع) من الناس وجه حیاه فاطمه (س) فلما توفیت استنکر علی (ع) وجوه الناس فالتمس مصالحه ابی بکرٍ و مبایعته … (471)

تا فاطمه (س) زنده بود، علی (ع) شخصیت مورد توجه مردم بود، ولی بعد از شهادت آن بانو، امیرالمؤمنین (ع) احساس غریبی کرد و لذا از ابوبکر خواست که بیعت او را بپذیرد.

در این فراز آمده است که علی (ع) ابوبکر را به طور خصوصی به منزلش دعوت کرد و از پذیرفتن عمر خودداری نمود و در آن مجلس مطالب دوستانه‌ای مطرح شد، که ابوبکر گریه کرد و چون علی (ع) آماده بیعت بود، ابوبکر گفت:

من درآمد فدک را به همان کیفیت خرج می‌کنم که پیامبر خدا (ص) می‌کرد. سرانجام همان شب امیرالمؤمنین در میان مردم بیعت نمود.

دفاع از حریم ولایت

وقتی امیرالمومنین علی (ع) را با آن طرز فجیع و دلسوزانه برای بیعت اجباری با خلیفه غاصب ابوبکر به مسجد می‌بردند و آن بی‌احترامی‌ها را نسبت به حضرت روا داشتند، امیرالمؤمنین (ع) در تمامی مدت نگاهش را به در دوخته بود و کلامش را طول می‌داد، گویا منتظر است، تا شاید زهرایش (س) از در رسد و او را از چنگال آنان برهاند.

زهرای (س) زخمی، زهرای (س) خسته و تن به تاول نشسته همین که از فریاد بچه‌ها و اشکهای زینب (س) و ام‌کلثوم (س) که به صورتش می‌ریخت برای لحظه‌ای به هوش آمد، بلافاصله پرسید «اَینَ علی؟» فضه علی کجاست؟

و تا شنید که او را به مسجد بردند تاب نیاورد. گرچه توان ایستادنش نبود، اما علی را هم نمی‌توانست در چنگال دشمن تنها بگذارد. بی‌درنگ به طرف مسجد دوید!