اعجاز قرآن و مصونیت از تحریف صفحه 167

در «قرآن» هیچ سوره و آیه ای، اعم از بسم الله الرحمن الرحیم و غیر آن و هیچ کلمه و حرفی افزوده نشده است و تمامی آن چه که بین الدفتین قرار دارد، کلام الهی است. ضرورت دین، مذهب، اجماع مسلمانان، روایات نبوی و روایات ائمه اطهار (علیهم السلام) همگی بر این اصل دلالت دارند و سخن افراد معدودی که مخالفت کرده اند، قابل اعتنا نیست. تردیدی وجود ندارد که «قرآن کریم» از نقصان نیز مصون و محفوظ مانده است; چنان که صراحت «قرآن» و اجماع علما در همه اعصار نیز بر آن دلالت دارد و قول نادر و شاذ، بی اعتبار است. آن دسته از اخباری که در زمینه نقصان آورده شده، بداهت عقل مانع از پذیرش آنهاست; زیرا اگر چنین بود، باید از طریق تواتر برای همه نقل شود; به ویژه با توجه به این که دشمنان اسلام برای چنین رخنه و تصرّفی در قرآن، انگیزه های متعدّد داشته اند...; لذا باید این اخبار را تأویل نمود به این که یا پیش از نزول، در اصل آن نقص وارد شده، به این معنا که آن چه از ابتدا مقدّر بوده نازل نشده و یا این که به عالم بالا نازل شده، ولی بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل نگردیده است و هدف از این، نقصان در معانی آیات (تفسیر به رأی) است و یا این که از حدیث قدسی چیزی افتاده، نه از وحی قرآنی; به هرحال، آن چه که نزد مردم موجود است، بدون هیچ گونه تحریفی باقی مانده است (1).

محقّق تبریزی

محقّق تبریزی (م 1307 ق.) با رد دیدگاه تحریف، قائلین به تحریف را تنها اخباری ها و حشویه می داند:

قول به تحریف، مختص اخباریان و حشویه است؛ امّا اصحاب اصول، به طور قاطع احتمال تحریف در «قرآن» را ردّ کرده اند و حقّ مطلب هم همین است; زیرا دلایلی بر این مطلب دلالت دارد: نخست این که طبق نقل شیخ طوسی، مرحوم طبرسی، سید مرتضی، شیخ صدوق و سایر بزرگان امامیه، در این زمینه اجماع وجود دارد؛ دوم این که «قرآن» به طور صریح اعلام داشته که امکان ندارد هیچ تغییری در آن صورت پذیرد.