اعجاز قرآن و مصونیت از تحریف صفحه 220

علامه بلاغی نیز دراین باره می نویسد: «خداوند آن کتاب را تورات نامید؛ زیرا نام آن - یعنی عهد قدیم و به ویژه اسفار پنجگانه نزد یهود - تورات است. پس «قرآن» نیز با آنها در این نام گذاری همراهی کرده تا به بهترین شیوه با اینها بحث و مجادله کند» (1). به همین علت است که در «قرآن» از آنان به: اَلَّذِینَ أُوتُوا نَصِیباً مِنَ الْکِتابِ 2 ; کسانی که بهره ای از کتاب به آنها داده شده است; تعبیر شده که تعبیری واقعی است; زیرا در آثاری که از پیشینیان باقی مانده است نیز بخش هایی از تورات و انجیل حقیقی وجود دارد.

همگونی رویدادها در گذشته و حال

اشاره

چنان که بیان شد، تورات و انجیل حقیقی در طول تاریخ مفقود شده، صرفاً ترجمه هایی از متن اصلی آنها وجود دارد که مطالب زیادی از سخنان انبیای الهی در آن مشاهده می شود; با این وصف، منظور از همگونی رخدادهای گذشته و حال چیست؟ زیرا وقتی خود «عهدین» باقی نمانده اند، پس موضوعی برای تحریف نمانده تا قائلان به لزوم همگونی بین رخدادهای پیشین و پسین، آن را مطرح کنند و «قرآن» را با آن بسنجند. در پاسخ می توان گفت که شیوه های زندگی، به شرایط، زمینه ها و اوضاع و احوال هر دوره و عصری بستگی دارند که برحسب تفاوت اجتماعات گوناگون، در طول زمان های مختلف تغییر می کنند; ولی اصول حیات و مقتضیات آن، همواره و در همه جا مشترک و یکسان است. ویژگی هایی از قبیل «حبّ ذات» و «دفع ضرر و خطرات» از فطرت انسان می جوشند; چنان که این امور فطری و غرایز را می توان پیوسته در همه زمان ها میان افراد بشر مشاهده نمود.

ابوسعید خدری روایت می کند که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «شما با همان مسائلی درگیر می شوید که امّت ها و مردم پیش ازشما درگیر بودند». سؤال شد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! همان کارهایی که ایرانیان، رومیان و اهل کتاب انجام دادند؟» فرمودند: «مگر مردم جز آنانند؟» (2).